رويكرد جديد به مخاطرات محيطي و توسعۀ پايدار در ايران

ايران كشوري است كه با روندي شتابان رو به توسعه است. الگوي توسعۀ ايران بايد پايدار باشد.  يعني توسعۀ پايدار در ايران  با در نظر گرفتن رويدادهاي مخاطره‌آميز محيطي انجام گيرد. طي دو دهۀ گذشته متخصصان دانشگاهي و دانشجويان دربارۀ مخاطرات محيطي ايران از منظر محيط طبيعي، اجتماعي، رفتاري و تكنولوژيك تحقيقاتي را انجام داده‌اند. براساس يافته‌هاي اين تحقيقات مخاطرات در ايران همچنان وجود دارد. از طرفي توانايي حكومت در جبران خسارت خيلي كم است. براي كاهش خسارت، اقدامات اساسي انجام نمي‌گيرد. از طرف ديگر تفكر مبتني بر مخاطرات بر الگوي توسعه غالب نيست. نگرش به رويدادهاي طبيعت ضعيف است. بر اين اساس به مردم، نيروهاي حكومت و نيروهاي فعال خصوصي پيشنهاد شد تا مسئوليت ناشي از مخاطرات محيطي را بپذيرند، خسارت مخاطرات آينده را طراحي كنند، كاهش خسارت ناشي از رويدادهاي مخاطره اميز را به توسعۀ پايدار پيوند دهند و الگوي توسعه را با توجه به پتانسيل وقوع مخاطرات محيطي طراحي كنند. بر اين اساس برنامه‌ها و سياست‌هاي  راهبردي توسعه اي ايران ابتدا بايد براساس اتخاذ روش‌هاي كاهش خسارت در برابر مخاطرات باشد. اين راهبرد، سنگ بناي رويكردي ايران براي اقدام به توسعه در نظر گرفته شود.