سنجش آسيب‌پذيري بافت فرسوده در برابر مخاطرات محيطي (مطالعۀ موردي: شهر نقده)

امروزه معضلات و مشكلات بافت‌هاي فرسودۀ شهري يكي از مسائلي است كه در حوزۀ برنامه‌ريزي شهري شهروندان را با مشكلات متعددي مواجه ساخته است و همچنين يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي شهري با توجه به نبود زيرساخت‌هاي مناسب شهري و افت عملكرد اين بافت‌ها از نظر ابعاد كالبدي، اجتماعي، اقتصادي و نهادي در مواجهه با مخاطرات است. اين مقاله با هدف سنجش آسيب‌پذيري بافت فرسوده در مقابل مخاطرات محيطي صورت گرفته است. از پرسشنامۀ خبره به‌عنوان ابزار اصلي گردآوري داده‌ها استفاده شد. جامعۀ آماري پژوهش كاركنان شهرداري نقده بودند كه 17 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از روش ميداني و ابزار پرسشنامه و براي ترسيم نقشه‌ها از نرم‌افزار Arcgis استفاده شد. براي اولويت‌بندي معيارهاي سنجش از روش فرايند تحليل سلسله‌مراتبي فازي استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه معيار كالبدي محيطي بيشترين اولويت را دارد و شاخص اجتماعي، كيفيت ساختمان‌ها و معيار سازماني- نهادي در رتبه‌هاي دوم تا چهارم جاي دارند؛ در نهايت هم معيارهاي اقتصادي قرار دارند. با توجه به محاسبات، وزن نهايي هر يك از شاخص‌هاي مدل با روش تحليل سلسله‌مراتبي فازي محاسبه شد. نتايج نشان داد كه شاخص بافت و ساختار كالبدي داراي بيشترين اهميت است. نوع مصالح به‌كاررفته دومين شاخص بااهميت است و دسترسي به مراكز آتش‌نشاني، مراكز آموزشي و نيروي انتظامي و غيره، آگاهي از بحران‌هاي موجود و مهارت مديريت بحران در بافت فرسوده ديگر شاخص‌هاي مهم هستند. در نهايت با روش ويكور فازي كاركنان و مديران شهري شهر نقده ارزيابي شدند.