بررسي روان‌ شناختي شخصيت بهرام گور (در داستان ‌هاي وزير خائن و فتنه) بر اساس نظريۀ اريك برن

نظريۀ تحليل رفتار متقابل اريك برن، با توجه به ارتباطات ميان انسان‌ها و روابط دروني آن‌ها تصويري از ساختار رواني شخصيت‌ها ارائه مي‌كند. با كمك اين نظريۀ كاربردي و با توجه به ارتباط عميق ميان ادبيات و روان‌شناسي، مي‌توان به تجزيه ‌و تحليل شخصيت هاي داستان هاي متون كهن ادب فارسي پرداخت. بررسي اين متون بر اساس نظريه‌هاي روان‌شناسي، مي‌‌تواند دست‌مايۀ بسياري از پژوهش‌هاي ميان‌رشته‌اي باشد. مدل تحليل رفتار متقابل اريك برن، بر پايۀ حالات نفساني من (كودك، والد و بالغ) بنا شده‌است. نگارندگان در اين جستار، با توجه به مفاهيم كليدي (حالات من؛ نوازش‌ها، بازي‌هاي رواني و زنجيرۀ روابط) به شيوه توصيفي‌ـ‌تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي به بررسي شخصيت بهرام گور، در منظومۀ هفت‌پيكر نظامي گنجوي پرداخته‌اند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه شخصيت بهرام گور در وضعيت كودك با غلبۀ بالغ است كه در مسير زندگي و روند حوادث رشد مي‌كند و به كمال مي‌رسد. در اين منظومه نوازش‌هاي كلامي از ديگر نوازش‌ها بسامد بالاتري دارند. بهرام گور در بازي‌هاي رواني بيشتر در نقش ناجي حضور مي‌يابد و در زنجيرۀ روابط متقابل، ارتباطات او در هفت‌گنبد و ديدار هفت مظلوم از نوع مكمل و موازي است.