شناسايي فرايند ياددهي-يادگيري در بستر الكترونيك دانشگاه تهران: مطالعه‌اي پديدارشناختي

هدف مطالعۀ حاضر، شناسايي معيارها و مؤلفه‌هاي فرايند ياددهي-يادگيري در بستر الكترونيك در دانشگاه تهران بود. اين پژوهش با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسانۀ توصيفي انجام گرفت. جامعۀ آماري پژوهش، كليۀ دانشجويان و استادان دانشگاه تهران در سال تحصيلي 1400-1401 بودند. از اين تعداد، 18 دانشجو و 25 مدرس به شيوۀ نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته پاسخ دادند. سؤالات مبتني بر چارچوب نظري پژوهش، در سه مرحله طراحي و تصحيح شد. همچنين داده‌ها به روش هفت‌مرحله‌اي كلايزي تجزيه و تحليل شدند. مؤلفه‌هاي بيان‌شده توسط شركت‌كنندگان را مي‌توان در سه محور نهادي، فناوري و پداگوژي دسته‌بندي كرد كه مهم‌ترين آن‌ها مضامين پداگوژي (علم و هنر ياددهي-يادگيري) است. نتايج نشان داد تجربه‌ها و مهارت‌هاي دانشجويان و مدرسان در ياددهي-يادگيري در كنار محتواي خوب و حمايت‌هاي دانشگاهي و فني مي‌تواند فرايند ياددهي-يادگيري را بسيار تسهيل كند. ناآگاهي افراد، اين فرايند را به‌كندي و نادرستي پيش مي‌برد و سبب نارضايتي مي‌شود؛ بنابراين در بهبود فرايند ياددهي-يادگيري در بستر الكترونيك دانشگاه تهران، نياز است افراد آگاهي داده شوند و محتواي مناسب به همراه زمينه‌سازي مناسب فني و نهادي صورت گيرد.