تأثيرتاثير آموزش مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر استرس والدگري، احساس گرفتارياحساس‌گرفتاري و فقدان لذت در مادران داراي كودك مادران كودكان كم‌توان ذهني

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي برنامۀ آموزش مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر استرس والدگري، احساس گرفتاري و فقدان لذت در مادران كودكان كم‌توان ذهني انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي، از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل كليۀ مادران كودكان كم‌توان ذهني در شهر اصفهان در سال 1400 بود كه از اين ميان، 30 نفر به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمايش با استفاده از برنامۀ آموزشي مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده، طي 11 جلسۀ 90 دقيقه‌اي و 2 روز در هفته آموزش ديدند، اما اعضاي گروه كنترل آموزشي دريافت نكردند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي استرس والدگري آبيدين (PSI)، احساس گرفتاري گيلبرت و آلان (FES) و فقدان لذت اسنيت و هميلتون (LPS) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيره، با استفاده از نسخۀ 23 نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد ه برنامۀ آموزشي مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده بر كاهش استرس والدين، احساس گرفتاري، فقدان لذت و ابعاد آن‌ها مؤثر است (0.05 P). براساس يافته‌هاي اين پژوهش، برنامۀ آموزش مبتني بر تئوري رفتار برنامه‌ريزي‌شده، اثرات مثبت و مؤثري بر وضعيت روان‌شناختي مادران كودكان كم‌توان ذهني برجاي گذاشت. به اين ترتيب مي‌توان از اين برنامه در راستاي ارتقاي بهزيستي روان‌شناختي اين گروه از مادران استفاده كرد.