تعيين ويژگي‌هاي روان‌سنجي و تغييرناپذيري اندازه‌گيري مقياس فابينگ شريك

هدف پژوهش حاضر، مطالعۀ ساختار عاملي مقياس فابينگ شريك، قابليت انطباق‌پذيري و تغييرناپذيري آن در جامعۀ ايران بود. روش پژوهش از نظر هدف كاربردي، از لحاظ گردآوري داده توصيفي-پيمايشي و براساس تحليل داده همبستگي بود. جامعۀ آماري اين مطالعه تمام معلمان متأهل استان زنجان در سال 1401 بود. تعداد نمونه به 841 نفر رسيد كه از اين تعداد 481 نفر زن و 238 نفر مرد بودند و 122 نفر هم جنسيتشان را اعلام نكرده بودند. ابزار اصلي پژوهش مقياس فابينگ شريك بود. براي تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل‌عاملي اكتشافي و تأييدي استفاده شد. تحليل داده‌ها با نرم‌افزارهاي SPSS-26، بستۀ لاوان و بستۀ EGAnet در نرم‌افزار R انجام شد. يافته‌ها نشان داد مقياس فابينگ شريك ساختار تك‌عاملي دارد. تمامي گويه‌ها به‌غير از گويۀ 7 با مدل پاسخ مدرج برازش قابل‌قبول داشتند. شاخص‌هاي برازش مطلوب و قابل‌قبول بودند. برون‌دادها حكايت از پايايي مناسب اين مقياس داشت. با اينكه روايي تشخيصي ابزار پايين بود، در سطح سازه برقرار بود. تغييرناپذيري جنسيتي براي اين ابزار تأييد شد. بار عاملي تمام گويه‌ها به‌جز گويۀ 7 معنادار بودند. همچنين مقياس فابينگ شريك، روايي همگرا و واگراي مطلوبي نشان داد. نتايج گوياي اين بود كه مقياس فابينگ شريك از ويژگي‌هاي روان‌سنجي مطلوب جهت كاربرد در پژوهش‌هاي آتي برخوردار است. البته پژوهش‌هاي آتي بايد روايي تشخيصي ابزار و شاخص‌هاي روان‌سنجي گويۀ 7 اين مقياس را در بين نمونه‌هاي مختلف با خصايص جمعيت‌شناختي و فرهنگي متفاوت مورد بازبيني قرار دهند.