اثر فواصل آبياري و تركيبات ضدتعرق بر عملكرد، اجزاي عملكرد و ميزان روغن گياه دارويي سياهدانه (Nigella sativa L.)

خشكي از جمله تنش هاي فيزيكي است كه به‌عنوان عامل محدودكننده رشد گياهان در بيشتر نقاط جهان شناخته شده است. به‌منظور ارزيابي اثر فواصل آبياري و تركيبات ضدتعرق بر عملكرد، اجزاي عملكرد و ميزان روغن سياهدانه، تحقيقي در سال زراعي 1392- 1391 در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب آزمايش كرت هاي خرد شده با طرح پايه بلوك‌ هاي كامل تصادفي انجام شد. در كرت‌ هاي اصلي فواصل آبياري (8 و 16 روز) و در كرت‌ هاي فرعي تركيبات ضدتعرق كيتوزان (1، 5/0، 25/0 و صفر درصد)، موسيلاژ اسفرزه (5/1، 1، 5/0 و صفر درصد) و صمغ عربي (75/0، 5/0، 25/0‌ و صفر درصد) با سه تكرار قرار گرفتند. صفات اندازه گيري شده عبارت بودند از: عملكرد دانه، تعداد كپسول در بوته، تعداد دانه در كپسول، وزن دانه در بوته، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بوته، شاخص برداشت و ميزان روغن. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه تيمار‌ هاي مختلف آبياري و تركيبات ضدتعرق تأثير معني داري بر تمامي صفات مورد مطالعه به‌جز وزن هزار دانه داشتند. افزايش فواصل آبياري عملكرد، اجزاي عملكرد و ميزان روغن سياهدانه را كاهش داد. تركيبات ضدتعرق تأثير معني داري بر عملكرد، اجزاي عملكرد و ميزان روغن داشتند. در بين تيمار هاي مورد مطالعه، بيشترين عملكرد دانه (760 كيلوگرم در هكتار) و درصد روغن (05/27 درصد) و كمترين آن‌ها (419 كيلوگرم در هكتار و 57/23 درصد) به‌ترتيب در تيمار هاي تركيب ضدتعرق كيتوزان 1 درصد با فاصله آبياري هشت روز و تيمار صمغ عربي 25/0 درصد با فاصله آبياري 16 روز حاصل شد.