اثر تمرين با تردميل آبي بر تعادل ايستا، تعادل پويا و توانايي شناختي زنان سالمند غيرفعال

زمينه و هدف: فعاليت بدني ازجمله روش‌هايي است كه براي پيشگيري، به تأخير انداختن يا درمان مشكلات ناشي‌از فرآيند پيري به‌كار مي‌رود. هدف تحقيق حاضر، تعيين تأثير تمرين با تردميل آبي بر تعادل ايستا، تعادل پويا و توانايي شناختي زنان سالمند غيرفعال بود.روش‌بررسي: روش اين پژوهش، نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. از بين سالمندان زن مراجعه‌كننده به باشگاه ورزشي هيژيا در اراك، سي زن سالمند بيشتر از شصت سال به‌صورت تصادفي ساده به گروه تجربي و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي دويدن روي تردميل آبي را به‌مدت هشت هفته، هر هفته به‌مدت سه جلسه (در كل ۲۴ جلسه) و هر جلسه به‌مدت سي دقيقه با تردميل آبي انجام داد. شدت تمرين ده دقيقه با ۴۰تا۴۵درصد و بيست دقيقه با ۵۵تا۶۵درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره تعيين شد. تغييرات در تعادل ايستا، تعادل پويا و توانايي شناختي قبل و بعد از دورهٔ تمرين، به‌ترتيب به‌وسيلهٔ آزمون‌ اصلاح‌شدۀ لك‌لك (استورك، ۱۹۷۶)، آزمون عملكرد تعادل پويا (TUG) (ماتهيسا، ۱۹۸۵) و آزمون كوتاه بررسي وضعيت ذهني (فولستاين و همكاران، ۱۹۷۵) اندازه‌گيري شد. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس در نرم‌افزار آماري SSPS نسخهٔ ۲۲ در سطح معناداري ۰٫۰۵ صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، پس از مداخلهٔ تمرين با تردميل آبي، تفاوت معناداري در ميانگين نمرات تعادل ايستا، تعادل پويا و توانايي شناختي در گروه تجربي با گواه يافت شد (۰٫۰۰۱ p). مجذور اتا نشان داد، ۶۲درصد از افزايش تعادل ايستا، ۷۱درصد از افزايش تعادل پويا و ۷۰درصد از افزايش توانايي‌ شناختي در سالمندان زن غيرفعال ناشي‌از تأثير تمرين با تردميل آبي بوده است.نتيجه‌گيري: براساس نتايج نتيجه گرفته مي‌شود كه مداخلات تمريني با تردميل آبي به‌مدت هشت هفته، بر بهبود تعادل ايستا، تعادل پويا و توانايي شناختي زنان سالمند غيرفعال مؤثر است.