تعيين اثربخشي تمرينات ورزشي (هوازي، ايروبيك و فيتنس) بر كاركردهاي اجرايي برنامه‌ريزي و حافظهٔ كاري در كودكان نارساخوان

زمينه و هدف: توان‌بخشي شناختي و كاربرد تمرينات ورزشي يكي از مسائلي است كه مي‌تواند به بهبود شاخص‌هاي كاركردهاي اجرايي كودكان نارساخوان كمك كند و زندگي فردي و اجتماعي آن‌ها را ارتقا بخشد؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي تمرينات ورزشي (هوازي، ايروبيك و فيتنس) بر كاركردهاي اجرايي برنامه‌ريزي و حافظهٔ كاري در كودكان نارساخوان صورت گرفت.روش‌بررسي: روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي دانش‌‌آموزان دختر و پسر مراجعه‌كننده به باشگاه درخت سپيد و كلينيك روان‌شناسي ذهن‌آرا شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشكيل ‌دادند كه ۲۴ نفر داوطلب واجد شرايط با روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌صورت تصادفي دوازده نفر در گروه آزمايش و دوازده نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش، آزمون خواندن و نارساخواني (نما) (كرمي نوري و مرادي، ۱۳۸۴)، آزمون برج لندن (شاليس، ۱۹۸۲) و آزمون ان-بك (كرچنر، ۱۹۵۸) بود. مداخلهٔ تمرينات ورزشي ازجمله فيتنس، تناسب‌اندام و هوازي به‌مدت سه ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه يك ساعت براي شركت‌كنندگان گروه آزمايش اجرا شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك‌متغيري و آزمون تي مقايسهٔ ميانگين‌هاي دو گروه مستقل در نسخهٔ ۲۴ نرم‌افزار SPSS در سطح معناداري ۰٫۰۵ صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، پس از حذف اثر پيش‌آزمون، بين گروه‌ آزمايش و گروه گواه در پس‌آزمون، در ميانگين نمرات متغيرهاي كاركردهاي اجرايي برنامه‌ريزي (۰٫۰۰۲=p) و حافظهٔ كاري (۰٫۰۳۸=p) تفاوت معناداري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، تمرينات ورزشي در كودكان نارساخوان قابليت كاربرد دارد و بر بهبود كاركردهاي اجرايي برنامه‌ريزي و حافظهٔ كاري آن‌ها اثربخش است.