مقايسهٔ اثربخشي درمان متمركز بر شفقت ((CFT و درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد (ACT) بر خودشفقتي زنان مبتلا به مالتپيل‌اسكلروزيس (MS)

زمينه و هدف: مالتيپل اسكلروزيس يك بيماري مزمن پيش‌روندهٔ سيستم اعصاب مركزي است كه مشكلات عديده‌اي را براي فرد بيمار به‌ وجود مي‌آورد؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، مقايسهٔ اثربخشي درمان متمركز بر شفقت و درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر خودشفقتي زنان مبتلا به مالتيپل‌اسكلروزيس بود.روش‌بررسي: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي بيماران زن مبتلا به ام‌اس عضو انجمن ام‌اس استان گلستان در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. نمونهٔ پژوهش شصت بيمار واجد شرايط و داوطلب شركت در مطالعه بودند كه با تخصيص تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش اول، درمان متمركز بر شفقت و گروه آزمايش دوم، درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد را به‌شيوهٔ گروهي دريافت كردند؛ اما در طي ارائهٔ بسته‌هاي درماني براي گروه‌هاي آزمايش، گروه گواه درماني دريافت نكرد. براي جمع‌آوري داده‌ها، مقياس خودشفقتي (نف، ۲۰۰۳) به‌كار رفت. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون كروسكال‌واليس، روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ در سطح معنا‌داري ۰٫۰۵ صورت گرفت. يافته‌ها: در اثر گروه بين گروه‌هاي آزمايش با گروه گواه در متغير خودشفقتي و مؤلفه‌هاي آن تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱ p). در اثر زمان بين سه مرحلهٔ پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري در متغير خودشفقتي و مؤلفه‌هاي آن در گروه‌هاي آزمايش و گروه گواه تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱ p)؛ همچنين بين مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بين گروه‌هاي درماني و گروه گواه در متغير خودشفقتي و مؤلفه‌هاي آن تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱ p). در مراحل پس‌آزمون و پيگيري بين دو گروه آزمايش با گروه گواه (۰٫۰۰۱ p) و بين گروه‌هاي آزمايش (۰٫۰۰۱ p) در متغير خودشفقتي و مؤلفه‌هاي آن تفاوت معنادار مشاهده شد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، هم درمان متمركز بر شفقت و هم درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر بهبود خودشفقتي زنان مبتلا به مالتپيل‌اسكلروزيس اثربخشي دارند؛ اما در مقام مقايسه، درمان متمركز بر شفقت به‌‌طور معناداري اثربخشي بيشتري دارد.