تعيين اثربخشي درمان مبتني‌بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشوري در بيماران مبتلا به عروق كرونر قلب

زمينه ‌و‌ هدف: لازمهٔ كمك به افراد مبتلا به عروق كرونر قلب، شناخت عوامل مؤثر بر اضطراب حالت-صفت و تكانشوري اين افراد است. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني‌بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشوري در بيماران مبتلا به عروق كرونر قلب بود. روش‌بررسي: اين پژوهش، مطالعه‌اي كاربردي و از نظر روش تحقيق از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ ‌آماري اين پژوهش را تمامي بيماران قلبي‌عروقي بستري در بيمارستان‌ قلب و عروق مدني تبريز در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. از بين آن‌ها تعداد چهل نفر داوطلب مشاركت در پژوهش به‌روش نمونه‌گيري هدف‌مند وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه بيست‌نفره (آزمايش و گواه) قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مقياس تكانشگري (بارت، ۱۹۹۴) و فرم تجديدنظرشدۀ سياههٔ اضطراب حالت-صفت (اشپيلبرگر و واگ، ۱۹۸۴) به‌دست آمد. گروه مداخله براساس بستهٔ آموزشي گيلبرت (۲۰۰۹) در دوازده جلسۀ شصت‌دقيقه‌اي و هفته‌اي يك ‌بار آموزش دريافت كرد؛ اما گروه گواه در اين مدت هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي خي‌دو و تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در نرم‌افزار SSPS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداري در اين پژوهش، ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر كاهش نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشوري در بيماران مبتلا به عروق كرونر قلب در گروه آزمايش مؤثر بود (۰٫۰۰۱ p). در نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشگري تفاوت معناداري بين مراحل پس‌آزمون و پيگيري مشاهده شد (۰٫۰۰۱ p) كه ماندگاري اثربخشي درمان مبتني‌بر شفقت در مرحلهٔ پيگيري براي هر دو متغير مذكور را نشان داد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، اثربخشي درمان مبتني‌بر شفقت بر نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشوري در بيماران مبتلا به عروق كرونر قلب مؤثر است. مي‌توان از درمان مبتني‌بر شفقت براي بهبود نشانگان اضطراب حالت-صفت و تكانشوري در بيماران مبتلا به عروق كرونر قلب استفاده كرد.