بررسي اجراي رويكرد خودتنظيمي بر خواندن و درك مطلب زبان انگليسي و ظرفيت خودپندارهٔ تحصيلي يادگيرندگان داراي معلوليت جسمي

زمينه و هدف: يادگيري زبان انگليسي مفيد و حتي لازم است؛ بنابراين هدف مطالعهٔ حاضر بررسي اجراي رويكرد خودتنظيمي بر خواندن و درك مطلب زبان انگليسي و ظرفيت خودپندارهٔ تحصيلي يادگيرندگان داراي معلوليت جسمي بود.روش‌بررسي: روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را فراگيران داراي معلوليت جسمي مراجعه‌كننده به مركز بهزيستي شهرستان رفسنجان تشكيل دادند. سي‌نفر داوطلب داراي معلوليت جسمي به‌روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامهٔ خودپندارهٔ تحصيلي مارش (مارش، ۱۹۹۰) و آزمون درك مطلب (پال كارن، ۱۹۹۶) بود. ابتدا از هر دو گروه پيش‌آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمايش دستورالعمل‌هاي خودتنظيمي را دريافت كرد؛ اما براي گروه گواه هيچ دستورالعملي ارائه نشد. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي آماري با استفاده از آزمون‌هاي تي زوجي و تي مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ صورت گرفت. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج آزمون تي زوجي بيانگر معناداربودن استفاده از رويكرد خودتنظيمي براي گروه آزمايش در ارتقاي ميزان خواندن و درك مطلب زبان انگليسي (۰٫۰۰۱=p) و خودپندارهٔ تحصيلي (۰٫۰۰۲=p) بود. همچنين نتايج آزمون تي مستقل دلالت بر معناداربودن تأثير رويكرد خودتنظيمي بر ميزان خواندن و درك مطلب (۰٫۰۰۳=p) و خودپندارهٔ تحصيلي (۰٫۰۰۱=p) اين گروه داشت.نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش، روش خودتنظيمي توانست باعث افزايش ميزان خواندن و درك مطلب زبان انگليسي و خودپندارهٔ تحصيلي فراگيران داراي معلوليت جسمي شود.