تعيين مدل شكوفايي در جوانان براساس هوش اخلاقي باتوجه به نقش ميانجي اميد

زمينه و هدف: شكوفايي به‌منزلهٔ حالتي از سلامت روان بهينه است. افراد شكوفا داراي توانايي غلبه بر ناتواني‌هاي يادگيري هستند و علاوه‌بر احساس شادكامي در مسير زندگي روزانه با محيط پيرامون خود مشاركت سازنده‌اي دارند. هدف اين پژوهش تعيين مدل شكوفايي در جوانان براساس هوش اخلاقي باتوجه به نقش ميانجي اميد بود.روش‌بررسي: اين پژوهش به‌روش تحليلي مبتني‌بر مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي دانشجويان دانشكدهٔ پرستاري و مامايي بين ۲۰تا۳۵ سال شاغل به تحصيل در دانشگاه علوم‌پزشكي ايران در سال تحصيلي ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۷۴۰ نفر تشكيل دادند. از بين آن‌ها ۳۸۴ نفر نمونهٔ واجد شرايط و داوطلب به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ٔ شكوفايي (سليماني و همكاران، ۱۳۹۴) و پرسش‌نامه‌ٔ هوش اخلاقي (ﻟﻨﯿﮏ و ﮐﯿﻞ، ۲۰۰۷) و مقياس اميد به زندگي (اسنايدر و همكاران، ۱۹۹۱) صورت گرفت. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها علاوه‌بر شاخص‌هاي آمار توصيفي از ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري در سطح معناداري ۰٫۰۵ و نرم‌افزارهاي SSPS نسخهٔ ۲۴ و LLISRE استفاده شد. يافته‌ها: نتايج مشخص كرد، اثرات مستقيم هوش اخلاقي بر اميد (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۲۸=ß) و اميد بر شكوفايي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۵۳=ß) و هوش اخلاقي بر شكوفايي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۴۴=ß) مثبت و معنادار بود؛ همچنين اثر غيرمستقيم هوش اخلاقي بر شكوفايي با نقش ميانجي اميد مثبت و معنادار (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۱۵=ß) و اثر كل هوش اخلاقي بر شكوفايي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۵۹=ß) مثبت و معنادار بود. شاخص‌هاي نكويي برازش نيز برازش مناسب مدل را نشان دادند (۱٫۹۲=X2/df، ۰٫۹۶=AGFI، ۰٫۹۵=GFI، ۰٫۹۶=CFI، ۰٫۰۵۵=RMSEA). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه‌گيري مي‌شود كه هوش اخلاقي با نقش ميانجي اميد مي‌تواند مدل شكوفايي را تعيين كند.