مدل‌سازي معادلات ساختاري مهارت‌هاي ارتباطي و شادزيستي سالمندان ساكن آسايشگاه: نقش واسطه‌اي خودشفقت‌ورزي

زمينه و هدف: باتوجه به اهميت حياتي بهزيستي سالمندان و رشد سريع جمعيت آنان، بررسي نقش متغيرهاي مختلف در بهزيستي سالمندان ضروري به‌نظر مي‌رسد؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، مدل‌سازي معادلات ساختاري مهارت‌هاي ارتباطي و شادزيستي سالمندان ساكن آسايشگاه با نقش واسطه‌اي خودشفقت‌ورزي بود. روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر باتوجه به ماهيت آن از نوع تحليلي و مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي سالمندان ساكن آسايشگاه‌هاي سالمندان مستقر در شهرهاي استان گيلان در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تشكيل دادند و نمونه‌گيري به‌‌روش دردسترس انجام گرفت. نمونهٔ آماري پژوهش باتوجه به تعداد متغيرهاي پژوهش تعداد ۲۱۰ نفر بود كه از ميان افراد جامعهٔ آماري انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامهٔ شادزيستي آكسفورد (هيل و آرگايل، ۲۰۰۲) و پرسش‌نامهٔ مهارت‌هاي ارتباطي بين‌فردي (كوئين دام، ۲۰۰۴) و مقياس خودشفقت‌ورزي (نف، ۲۰۰۳) استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها در نرم‌افزارهاي SPSS نسخهٔ ۲۴ و AMOS نسخهٔ ۲۴ با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري صورت گرفت. سطح معناداري همهٔ آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.يافته‌ها: بررسي ضرايب مسير مستقيم بين مسيرهاي مختلف نشان داد، بين مهارت‌هاي ارتباطي و خودشفقت‌ورزي (۰٫۰۰۱ p، ۱٫۱=Beta)، بين مهارت‌هاي ارتباطي و شادزيستي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۶۲=Beta) و بين خودشفقت‌ورزي و شادزيستي (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۳۷=Beta) به‌طور معناداري رابطهٔ مستقيم وجود داشت؛ همچنين اثر غيرمستقيم مهارت‌هاي ارتباطي بر شادزيستي با نقش ميانجي خودشفقت‌ورزي برابر با ۴٫۸ بود (۰٫۰۱۳=p). داده‌هاي گردآوري‌شده با مدل پيشنهادي پژوهش تناسب داشت (۳٫۰۵=CMIN/df، ۰٫۹۶=GFI، ۰٫۹۷=NFI، ۰٫۰۸۶=RMSEA).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، تقويت مهارت‌هاي ارتباطي در سالمندان موجب افزايش ميزان شادزيستي در آن‌ها مي‌شود. در اين ميان خودشفقت‌ورزي نقش واسطه‌اي و مؤثري دارد.