مقايسهٔ اثربخشي تمرينات مهارتي باز و بسته، بر تعادل ايستا و پوياي سالمندان

زمينه و هدف: يكي از علل اصلي سقوط در بين سالمندان، نداشتن تعادل است. استفاده از فعاليت‌هاي حركتي و تمرينات ورزشي از روش‌هاي كم‌هزينه و مؤثر در بهبود تعادل در سالمندان است. هدف پژوهش حاضر، مقايسهٔ اثر‌بخشي انواع فعاليت بدني بر تعادل ايستا و پوياي سالمندان، براساس كاربرد تمرينات باز و بسته بود.روش بررسي: مطالعهٔ حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي بود. جامعهٔ آماري پژوهش حاضر را سالمندان مرد شهر كرمانشاه تشكيل دادند. از اين ميان، بيست آزمودني به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي، در دو گروه ده‌نفرهٔ تمرينات مهارت حركتي باز و بسته، گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر، آزمون تعادل لك‌لك و آزمون برخاستن و حركت‌كردن زمان‌دار بود. شركت‌كنندگان در گروه‌هاي تمرين باز و بسته، طي دوازده هفته، هر هفته سه جلسهٔ يك‌ساعته، برنامهٔ تمريني مربوط به خود را انجام دادند كه براي گروه اول تنيس‌روي‌ميز و براي گروه دوم يوگا بود. جهت تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي تي مستقل و تحليل كوواريانس، در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ استفاده شد. سطح معناداري ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، تنيس‌روي‌ميز و يوگا، اثرات متفاوتي بر تعادل ايستا و پوياي سالمندان دارند. شركت در فعاليت‌هاي حركتي بسته در مقايسه با شركت در فعاليت‌هاي حركتي باز، تأثير معناداري در بهبود تعادل ايستا با چشم بسته داشت (۰٫۰۱⩾p). از طرف ديگر، فعاليت حركتي باز، تأثير معناداري در بهبود تعادل پويا در سالمندان، نسبت به فعاليت حركتي بسته داشت (۰٫۰۰۸=p).نتيجه‌گيري: انجام تمرين حركتي بستهٔ يوگا در مقايسه با تمرين حركتي باز، اثر بيشتري بر تعادل ايستا داشت؛ در حالي كه تمرين مهارت باز تنيس‌روي‌ميز جهت ارتقاي تعادل پوياي سالمندان بهتر از تمرين مهارت بسته بود.