بررسي اثربخشي نوروفيدبك بر بهبود توجه و كنترل پاسخ در كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش‌ فعالي

زمينه و هدف: اختلال نقص توجه و بيش‌‌فعالي يكي از اختلالات رواني-عصبي شايع است كه در طفوليت شروع شده و تا بزرگسالي ادامه مي‌يابد و در ابعاد مختلفي از زندگي فرد اختلال ايجاد مي‌كند؛ بنابراين هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي نوروفيدبك بر بهبود توجه و كنترل پاسخ كودكان داراي اختلال نقص توجه و بيش‌‌فعالي بود. روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر، شبه‌آزمايشي بود كه با استفاده از طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماري تمامي دانش‌آموزان ۷تا۱۴ساله مراجعه‌كننده به مركز مشاورهٔ پيوند كرمان در سال ۹۶-۱۳۹۵ بودند كه براساس پنجمين ويرايش آماري تشخيص اختلالات رواني به‌عنوان اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي تشخيص داده شدند. نمونه‌ها شامل ۶۰ نفر (۳۰ نفر گروه آزمايش و۳۰ نفر گروه گواه) بود كه به‌روش نمونه‌گيري دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. افراد واجد شرايط داوطلب‌شده به‌طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. مطالعه منطبق با سياههٔ اقلام اشاره‌شده در راهنماي CONSORT بود. در پيش‌آزمون و پس‌آزمون براي هر دو گروه، نسخۀ رايانه‌اي آزمون عملكرد پيوستهٔ ديداري و شنيداري سندفورد و ترنر (۱۹۹۵) اجرا شد. درمان نوروفيدبك صرفاً براي دانش‌آموزان گروه آزمايش در چهل جلسهٔ ۴۵دقيقه‌اي و سه روز در هفته اجرا شد. تحليل داده‌ها به‌وسيلهٔ آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۱۶ صورت گرفت. سطح معناداري آزمون‌ها، ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، آموزش نوروفيدبك در مرحلهٔ پس‌آزمون موجب افزايش توجه ديداري (۰٫۰۰۱=p)، توجه شنيداري (۰٫۰۰۱=p)، كنترل پاسخ ديداري (۰٫۰۰۱=p) و كنترل پاسخ شنيداري (۰٫۰۰۱=p) دانش‌آموزان گروه آزمايش درمقايسه با دانش‌آموزان گروه گواه شد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين مطالعه، نوروفيدبك روش درماني مناسبي براي افزايش توجه (ديداري و شنيداري) و كنترل پاسخ (ديداري و شنيداري) كودكان با اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي است.