بررسي اثربخشي آموزش توانمندسازي شغلي مبتني‌بر الگوي چندمحوري شفيع‌آبادي بر بهبود اشتياق شغلي و خودكارآمدي زنان سرپرست خانوادهٔ شهر تهران

زمينه و هدف: توانمندسازي شغلي زنان سرپرست خانواده يكي از مسائلي است كه مي‌تواند به بهبود شاخص‌هاي سلامت روان آن‌ها كمك كند و زندگي فردي و اجتماعي آنان را ارتقا دهد؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بستهٔ آموزشي توانمندسازي شغلي مبتني‌بر الگوي چندمحوري شفيع‌آبادي بر بهبود اشتياق شغلي و خودكارآمدي زنان سرپرست خانوادهٔ شهر تهران صورت گرفت. روش‌بررسي: روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي زنان سرپرست خانوادهٔ شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند كه سي نفر داوطلب واجد شرايط با روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند. از اين‌ بين، به‌طور تصادفي پانزده نفر در گروه آزمايش و پانزده نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس اشتياق شغلي اوتريچ (شوفلي و همكاران، ۲۰۰۲) و مقياس خودكارآمدي (شرر و همكاران، ۱۹۸۲) بود. مداخلهٔ آموزش توانمندسازي شغلي مبتني‌بر الگوي چندمحوري شفيع‌آبادي به‌مدت هشت جلسهٔ نوددقيقه‌اي به‌صورت گروهي صرفاً براي شركت‌كنندگان گروه آزمايش انجام گرفت. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك‌متغيري، آزمون تي مقايسهٔ ميانگين‌هاي دو گروه مستقل و آزمون خي‌دو در نسخهٔ ۲۴ نرم‌افزار SSPS انجام گرفت. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، بعد از كنترل اثر پيش‌آزمون، در ميانگين نمرات متغيرهاي اشتياق شغلي (۰٫۰۰۱ p) و خودكارآمدي (۰٫۰۰۱ p) در پس‌آزمون، تفاوت آماري معناداري بين گروه آزمايش و گروه گواه مشاهده شد. همچنين، ۵۰درصد از تغييرهاي متغير اشتياق شغلي و ۵۳درصد از تغييرهاي متغير خودكارآمدي ناشي‌از اثر مداخله بود. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، آموزش توانمندسازي شغلي مبتني‌بر الگوي چندمحوري شفيع‌آبادي براي زنان سرپرست خانواده قابليت كاربرد دارد و بر بهبود اشتياق شغلي و خودكارآمدي آن‌ها اثربخش است.