مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش رضايت زناشويي و كاهش اضطراب در زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره

زمينه و هدف: با استفاده از روش‌هاي مختلف درماني مي‌توان به بهبود رضايت زناشويي‌ و كاهش اضطراب زوجين پرداخت؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، مقايسهٔ اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري با درمان مبتني‌بر پذيرش ‌و‌ تعهد بر افزايش رضايت زناشويي و كاهش اضطراب در زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره بود.روش‌بررسي: روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي زوجين دچار اختلالات زناشويي مراجعه‌كننده به مركز مشاورهٔ بهبود شهر خرم‌آباد در سال ۱۳۹۷ تشكيل دادند. از بين آن‌ها تعداد سي زوج (شصت نفر) با روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در سه گروه درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد، درمان شناختي-رفتاري و گواه قرار گرفتند. دو گروه آزمايش طي هشت جلسهٔ نوددقيقه‌اي به‌صورت هفتگي به‌ترتيب درمان مبتني‌بر پذيرش ‌و ‌تعهد و درمان شناختي‌رفتاري را دريافت كردند. داده‌ها در پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از پرسشنامهٔ رضايت زناشويي انريچ (فاورز و اولسون، ۱۹۹۳) و سياههٔ اضطراب بك (بك و استير، ۱۹۹۰) جمع‌آوري شد. تحليل داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تك‌متغيره و آزمون تعقيبي بونفروني در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، ميانگين نمرات متغيرهاي رضايت زناشويي و اضطراب در مرحلهٔ پس‌آزمون بعد از كنترل نمرات پيش‌آزمون، در دو گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه معنادار بود (۰٫۰۰۱ p)؛ همچنين درمان مبتني‌بر پذيرش‌ و ‌تعهد درمقايسه با درمان شناختي‌رفتاري در افزايش رضايت زناشويي و كاهش اضطراب مؤثرتر بود (۰٫۰۰۱ p).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود كه درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد درمقايسه با درمان شناختي‌رفتاري بر كاهش اضطراب و افزايش رضايت زناشويي زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره تأثير بيشتري دارد.