اثربخشي آموزشي معنادرماني گروهي بر رفتارهاي غيرمتحرك خاص در بيماران زن مبتلا به سندرم متابوليك

زمينه و هدف: سندرم متابوليك از بيماري‌هاي بسيار شايع‌ به‌ويژه در ميان زنان است كه رفتار‌هاي غير‌متحرك خاص با آن ارتباط زيادي دارند. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثر‌بخشي آموزشي معنادرماني گروهي بر رفتارهاي غير‌متحرك خاص در بيماران مبتلا به سندرم متابوليك بود.روش‌بررسي: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي، با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري دوماهه به‌همراه گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را زنان با دامنهٔ سني ۲۵تا۶۰ سال مبتلا به سندرم متابوليك شهرستان سمنان، در نيمهٔ اول سال ۱۳۹۷ تشكيل دادند. نمونهٔ پژوهش شامل ۳۰ نفر بود كه به‌شيوهٔ نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و با جايگزيني تصادفي و همگن‌سازي در دو گروه پانزده‌نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند. معنادرماني گروهي در ده جلسه و هر جلسه به‌مدت ۹۰ دقيقه و دو بار در هفته صرفاً براي گروه آزمايش ارائه شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامهٔ رفتار‌ غير‌متحرك خاص (روزنبرگ و همكاران، ۲۰۱۰) بود. داده‌ها با نرم‌افزار SSPS نسخۀ ۲۲ به‌روش تحليل واريانس با اندازه‌‌گيري مكرر، آزمون تعقيبي بونفروني، آزمون تي دو گروه مستقل و آزمون خي‌دو در سطح معناداري ۰٫۰۵ تحليل شد. يافته‌ها: دو گروه صرف‌نظر از زمان آزمون، در دو متغير رفتار‌هاي غير‌متحرك خاص اوايل هفته و رفتار‌هاي غير‌متحرك خاص اواخر هفته باهم تفاوت معناداري داشتند (۰٫۰۰۱=p). بين دو گروه در مراحل پس‌آزمون (۰٫۰۱۹=p) و پيگيري (۰٫۰۱۹=p) براي متغير رفتارهاي غيرمتحرك خاص اوايل هفته و در مراحل پس‌آزمون (۰٫۰۰۹=p) و پيگيري (۰٫۰۰۱=p) براي متغير رفتارهاي غيرمتحرك خاص اواخر هفته تفاوت معنادار مشاهده شد. در گروه آزمايش، مقايسهٔ نمرات پس‌آزمون با مرحلهٔ پيگيري در متغير رفتار‌هاي غير‌متحرك خاص اوايل هفته (۰٫۳۸۱=p) و اواخر هفته (۰٫۴۷۶=p) نشان داد كه اثر مداخله در مرحلۀ پيگيري ثبات داشت.نتيجه‌گيري: براساس نتايج پژوهش، معنادرماني گروهي مي‌تواند رفتارهاي غيرمتحرك‌ خاص را ازطريق ايجاد هدف و معنايي براي آن، در بيماران زن مبتلا به سندرم متابوليك كاهش دهد؛ بنابراين به‌كارگيري اين مداخله براي افراد با رفتارهاي غير‌حركتي خاص پيشنهاد مي‌شود.