مقايسهٔ اثربخشي موسيقي‌درماني و درمان شناختي-رفتاري بر اختلال اضطراب اجتماعي و نشانه‌هاي وابسته به آن در نوجوانان ۱۵تا۱۸ساله

زمينه و‌ هدف: اضطراب اجتماعي يكي از اختلالات شايع دورهٔ نوجواني است كه مي‌تواند تأثير منفي بر سلامت نوجوانان داشته باشد. هدف اين مطالعه مقايسهٔ اثربخشي موسيقي‌درماني و درمان شناختي-رفتاري بر اختلال اضطراب اجتماعي و نشانه‌هاي وابسته به ‌آن در نوجوانان بود.روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون به‌همراه گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي نوجوانان ۱۵تا۱۸ساله داراي اختلال اضطراب اجتماعي مراجعه‌كننده به مراكز مشاورهٔ روان‌شناسي شهر كرج در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. از بين آن‌ها شصت نفر از نوجوانان واجد شرايط داوطلب به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (هر گروه بيست نفر) تقسيم شدند. گروه‌هاي آزمايش درمان شناختي-رفتاري و موسيقي‌درماني را طي هشت جلسهٔ نوددقيقه‌اي به‌صورت هفتگي دريافت كردند؛ اما براي گروه گواه، درماني ارائه نشد. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامهٔ اختلال اضطراب اجتماعي (كانور و همكاران، ۲۰۰۰) صورت گرفت. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تك‌‌متغيره و نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تحليل شد. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، هر دو درمان موسيقي‌درماني و درمان شناختي-رفتاري بر اجتناب، ترس اجتماعي و ناراحتي فيزيولوژيكي نوجوانان مؤثر است (۰٫۰۰۱ p)؛ همچنين درمان شناختي-رفتاري درمقايسه با موسيقي‌درماني در كاهش اجتناب، ترس اجتماعي و ناراحتي فيزيولوژيكي تأثير بيشتري دارد (۰٫۰۰۱ p).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان گفت، درمان شناختي-رفتاري درمقايسه با موسيقي‌درماني تأثير بيشتري بر كاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعي دارد و مي‌توان از اين درمان براي كاهش مشكلات روان‌شناختي نوجوانان استفاده كرد.