مدل‌سازي معادلات ساختاري رابطهٔ اعتياد مادر به سيگار و گرايش به خودكشي در دختران نوجوان با نقش ميانجيگري دين‌داري

زمينه و هدف: سلامت رواني نوجوانان تحت‌تأثير بهداشت ‌رواني خانواده است و مادر بيشترين تأثير را بر شكل‌دهي شخصيت و رفتار آن‌ها دارد. هدف پژوهش حاضر، مدل‌سازي معادلات ساختاري رابطه‌ٔ اعتياد به سيگار مادران و گرايش به خودكشي در دختران نوجوان با نقش ميانجيگري دين‌داري بود.روش‌بررسي: پژوهش از نوع همبستگي و در قالب مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد. جامعۀ آماري پژوهش را تمامي مادران و دختران مراجعه‌كننده به مراكز روان‌شناسي در شهر‌هاي تهران و كرج و رشت تشكيل دادند. تعداد ۲۲۰ نفر مادر و۲۲۰ نفر دختران نوجوانشان باتوجه به معيارهاي ورود و به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده‌شده در پژوهش، مقياس نشانگان وابستگي به نيكوتين (شيفمن و همكاران، ۲۰۰۴) و مقياس چندرويكردي گرايش به خودكشي (اورباخ و همكاران، ۱۹۹۱) و پرسش‌نامۀ دين‌داري (خداياري‌فرد و همكاران، ۲۰۱۳) بود. به‌منظور تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و روش معادلات ساختاري در نرم‌افزارهاي SPSS نسخهٔ ۲۶ و AMOS نسخهٔ ۲۴، در سطح معناداري ۰٫۰۱ استفاده شد. يافته‌ها: در مدل برازش‌شده، اثر برآورد مستقيم اعتياد به سيگار بر گرايش به خودكشي مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۸۳=b). اثر برآورد مستقيم اعتياد به سيگار بر دين‌داري، منفي و معنادار (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۹۰-=b) و همچنين اثر برآورد مستقيم دين‌داري بر گرايش به خودكشي منفي و معنادار (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۶۷-=b) به‌دست آمد. اثر برآورد غيرمستقيم اعتياد به سيگار بر گرايش به خودكشي با ميانجيگري دين‌داري، منفي و معنادار بود (۰٫۰۰۱ p و ۰٫۱۷-=b). شاخص نكويي برازش داده‌هاي گردآوري‌شده نشان داد، مدل از برازش مطلوبي برخوردار است (۲٫۸=X2/df، ۰٫۰۳=RMSEA، ۰٫۹۸=GFI، ۰٫۹۸=CFI، ۰٫۹۴=AGFI، ۰٫۹۸=TLI، ۰٫۴=PNFI، ۰٫۹۸=GFI، ۱٫۰۰۰=NFI، ۱٫۰۰۰=IFI).نتيجه‌گيري: براساس نتايج، بين اعتياد به سيگار مادران و گرايش به خودكشي دختران با ميانجيگري دين‌داري مادران رابطهٔ غيرمستقيم وجود دارد.