پيش‌بيني اشتياق شغلي معلمان دانش‌آموزان با ناتواني هوشي براساس تاب‌آوري و استرس شغلي

زمينه و هدف: معلمان دانش‌آموزان با ناتواني هوشي به‌علت شرايط خاص آموزشي كه در آن فعاليت مي‌كنند، وظايفي دشوار دارند و به‌نظر مي‌رسد ميزان اشتياق شغلي و تاب‌آوري آنان به‌تدريج كاهش يابد و گاهي استرس شغلي آن‌ها بيشتر شود؛ بنابراين، پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اشتياق شغلي معلمان دانش‌آموزان با ناتواني هوشي براساس تاب‌آوري و استرس شغلي انجام شد.روش‌بررسي: اين پژوهش، مطالعه‌اي توصيفي‌تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعهٔ آماري پژوهش را معلمان دانش‌آموزان با ناتواني هوشي شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. در پژوهش حاضر صد نفر از اين معلمان شركت داشتند كه به‌روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش مقياس اشتياق شغلي (شوفلي و همكاران، ۲۰۰۲)، مقياس تاب‌آوري كانر-ديويدسون (كانر و ديويدسون، ۲۰۰۳) و پرسش‌نامهٔ استرس شغلي (اسيپو، ۱۹۹۸) بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به‌شيوهٔ هم‌زمان در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار SSPS نسخۀ ۲۴ تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، اشتياق شغلي با تاب‌آوري معلمان دانش‌آموزان داراي ناتواني هوشي رابطهٔ مثبت و معنادار (۰٫۰۱ p، ۰٫۴۲=r) و با استرس شغلي آن‌ها رابطهٔ منفي و معنادار (۰٫۰۱ p، ۰٫۳۷-=r) داشت. براساس نتايج رگرسيون چندگانه به‌شيوهٔ هم‌زمان، متغيرهاي تاب‌آوري و استرس شغلي به‌طور معناداري توانستند ۲۲٫۳درصد از واريانس اشتياق شغلي معلمان دانش‌آموزان با ناتواني هوشي را پيش‌بيني كنند كه در اين پيش‌بيني، سهم استرس شغلي بيشتر از تاب‌آوري بود (۰٫۰۰۱ p).نتيجه‌گيري: براساس يافته‌ها، استرس شغلي و تاب‌آوري در پيش‌بيني اشتياق شغلي معلمان مؤثر هستند كه سهم استرس شغلي بيشتر از تاب‌آوري است؛ بنابراين به مشاوران و درمانگران پيشنهاد مي‌شود براي بهبود اشتياق شغلي اين معلمان، ميزان تاب‌آوري آنان را افزايش داده و استرس شغلي آن‌ها را كاهش دهند.