بررسي نقش كيفيت زندگي و رضايت شغلي والدين در بروز سوء‌رفتار با كودك آزارديده

زمينه و هدف: كودك‌آزاري و غفلت از كودكان از مسائل بسيار شايع‌ و پيچيدۀ رواني-اجتماعي جامعه است. باتوجه به اهميت كيفيت زندگي و رضايت شغلي در ميزان كودك‌آزاري، پژوهش حاضر به بررسي نقش كيفيت زندگي و رضايت شغلي والدين در بروز سوء‌رفتار با كودك آزارديده پرداخت. روش‌بررسي: روش پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي كودكان آزارديدهٔ كمتر از ۱۸ سال (نوزاد تا ۱۸ سال) شهرستان تربت‌حيدريه و والدين آن‌ها در سال ۱۳۹۶ تشكيل دادند. باتوجه به هدف‌مندبودن و غيرتصادفي‌بودن روش نمونه‌گيري، با استفاده از فرمول كوكران ۷۳ نفر به‌عنوان نمونهٔ پژوهش تعيين شدند. براي گردآوري داده‌ها، فرم كوتاه پرسشنامهٔ كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (۱۹۹۶) و پرسشنامهٔ رضايت شغلي مينه‌سوتا (ويس و همكاران، ۱۹۶۷) به‌كار رفت. براي تحليل داده‌ها از روش رگرسيون لجستيك در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار آماري SPSS نسخهٔ ۲۳ استفاده شد.يافته‌ها: نتايج برازش مدل نشان داد، از بين مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي به‌جز مؤلفهٔ سلامت محيط (۰٫۳۹۸=p)، مؤلفه‌هاي سلامت جسماني (۰٫۰۲۴=p)، سلامت روان‌شناختي (۰٫۰۰۸=p) و سلامت اجتماعي (۰٫۰۰۳=p) بر بروز كودك‌آزاري تأثير معناداري داشتند؛ همچنين از بين مؤلفه‌هاي رضايت شغلي به‌جز مؤلفه‌هاي پيشرفت (۰٫۰۲۹=p) و جو سازماني (۰٫۰۱۰=p)، مؤلفه‌هاي نظام پرداخت (۰٫۶۶۲=p)، نوع شغل (۰٫۹۹۸=p)، سبك رهبري (۰٫۸۸۶=p) و شرايط فيزيكي (۰٫۶۸۹=p) بر بروز كودك‌آزاري تأثير معناداري نداشتند. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، در بررسي و تبيين ريشه‌هاي كودك‌آزاري والدين، دو مؤلفهٔ بسيار مهم، يعني كيفيت زندگي و رضايت شغلي والدين نقش بسيار مهمي دارند. توجه به عواملي كه موجب ايجاد نگرش فرد دربارهٔ كيفيت زندگي مي‌شود، در كنار نگرش‌هاي به‌وجودآمده درخصوص شرايط شغلي، تعيين‌كنندهٔ نحوهٔ رفتار فرد در ساختار خانواده، به‌خصوص دربرابر فرزندان است.