مدل‌يابي روابط ساختاري بين برنامهٔ درسي پنهان، هوش هيجاني و اضطراب تحصيلي دانش‌آموزان متوسطهٔ دوم

زمينه و هدف: هوش هيجاني و اضطراب از شاخصه‌هاي مهم‌تر در اختلال يادگيري دانش‌آموزان محسوب مي‌شود. اين پژوهش با هدف مدل‌يابي روابط ساختاري بين برنامهٔ درسي پنهان، هوش هيجاني و اضطراب تحصيلي دانش‌آموزان متوسطهٔ دوم در شهرستان بابل صورت گرفت.روش‌بررسي: روش انجام پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود كه با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام شد. جامعهٔ آماري را تمامي دانش‌آموزان متوسطهٔ دوم در شهرستان بابل به تعداد ۱۵۳۰۰ دانش‌آموز تشكيل دادند و نمونهٔ آماري براساس پارامترهاي مدل، سيصد نفر در نظر گرفته شد. نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انجام گرفت. براي ارزيابي متغيرهاي برنامهٔ درسي پنهان، هوش هيجاني و اضطراب تحصيلي به‌ترتيب از پرسش‌نامهٔ برنامهٔ درسي پنهان (گافبرگ و همكاران، ۲۰۱۰)، پرسش‌نامهٔ هوش هيجاني (برادبري و گريوز، ۲۰۰۴) و پرسش‌نامهٔ اضطراب تحصيلي (فيليپس، ۱۹۷۸) استفاده شد. تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري به‌كمك نرم‌افزارهاي آماري SSPS نسخهٔ ۲۲ و و ليزرل نسخهٔ ۸٫۸۰ در سطح معناداري ۰٫۰۵ صورت گرفت.  يافته‌ها: نتايج نشان داد، ضريب مسير بين روش تدريس با هوش هيجاني (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۹۰=β)، ضريب مسير بين تعامل ميان معلمان و دانش‌آموزان با هوش هيجاني (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۶۷=β)، ضريب مسير بين شيوه‌هاي ارزشيابي معلمان با هوش هيجاني (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۷۳=β) و ضريب مسير بين قوانين و مقررات مدارس با هوش هيجاني (۰٫۰۰۱ p، ۰٫۵۱=β)، مثبت و معنا‌دار بود. همچنين ضريب مسير بين هوش هيجاني با اضطراب تحصيلي دانش‌آموزان (۰٫۰۰۱ p، ۱٫۱۵-=β) منفي و معنا‌دار بود. شاخص‌هاي برازش تحليل مسير، حاكي‌از برازش كلي مدل پژوهش بود (۱٫۹۷=/dfX2  و ۰٫۹۴=AGFI، ۰٫۹۶=GFI، ۰٫۹۸=CFI، ۰٫۰۰۵=RMSEA). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، برنامهٔ درسي پنهان بر هوش هيجاني و هوش هيجاني بر كاهش اضطراب تحصيلي دانش‌آموزان اثر معنادار دارد.