مقايسهٔ نوسان پاسچر و مدت‌زمان فاز سكون راه‌رفتن بين مردان مستعد و غيرمستعد ابتلا به كمردرد ۱۸تا۳۰ سال

زمينه و هدف: استعداد ابتلا به كمردرد مفهومي در حيطهٔ پيشگيري از بروز كمردرد است. فرد با استعداد در ابتلا به كمردرد دچار تفاوت‌هايي در كنترل حركتي درمقايسه با افراد غيرمستعد ابتلا، مي‌شود؛ ازاين‌رو، هدف از انجام تحقيق حاضر، مقايسهٔ نوسان پاسچر و مدت‌زمان فاز سكون راه‌رفتن بين مردان مستعد و غيرمستعد براي ابتلا به كمردرد در دامنهٔ سني ۱۸تا۳۰ سال بود.روش‌بررسي: تحقيق حاضر از نوع مشاهده‌‌اي و مقايسه‌اي بود. جامعهٔ تحقيق را دانشجويان مرد ساكن خوابگاه دانشگاه تهران تشكيل دادند كه ۳۳ نفر به‌صورت هدفمند و براساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند. شركت‌كنندگان با اجراي آزمون ابداكشن فعال ران و گزارش ميزان درد خود، حين اجراي پروتكل ايستادن طولاني‌مدت در دو گروه افراد مستعد (شانزده نفر) و غيرمستعد ابتلا به كمردرد (هفده نفر) قرار گرفتند. مقايسهٔ نوسان پاسچر و مدت‌زمان فاز سكون راه‌رفتن با استفاده از دستگاه‌هاي بايودكس و فوت مديسنس انجام شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۸ و آزمون‌هاي تي مستقل و يومن‌ويتني در سطح معناداري ۰٫۰۵=α صورت گرفت.يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد، بين دو گروه افراد مستعد و غيرمستعد ابتلا به كمردرد در متغير نوسان قدامي‌خلفي پاسچر (در حالت ايستا و در پويا)، متغير نوسان داخلي‌خارجي پاسچر (در حالت ايستا و در پويا)، متغير نوسان پاسچر كلي (در حالت ايستا و در پويا) و متغير مدت‌زمان فاز سكون راه‌رفتن تفاوت معناداري وجود ندارد.نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد افراد مستعد ابتلا به كمردرد، پيش از بروز عارضهٔ كمردرد دچار تغييراتي در نوسان پاسچر و مدت‌زمان يك سيكل راه‌رفتن نمي‌شوند و احتمالاً اين متغيرها نمي‌توانند در شناسايي افراد مستعد و همچنين پيشگيري از بروز كمردرد به ما كمك كنند.