بررسي اثربخشي موسيقي‌درماني بر كيفيت زندگي و ولع مصرف بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون

زمينه و هدف: اعتياد به مواد ‌مخدر، بيماري مزمني است كه در اغلب مواقع مي‌تواند باعث كاهش كيفيت زندگي فرد شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي موسيقي‌درماني بر كيفيت زندگي و ولع مصرف بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون بود.روش‌بررسي: روش اين پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي مُراجعان تحت درمان نگهدارنده با متادون در كلينيك‌هاي درماني اعتياد وابسته به سازمان بهداشت شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. سي‌وشش نفر از افراد واجد شرايط داوطلب به‌روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه (هر گروه هيجده نفر) قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامهٔ كيفيت زندگي (وير و شربورن، ۱۹۹۲) و پرسش‌نامهٔ ولع مصرف (فرانكن و همكاران، ۲۰۰۲) به‌كار رفت. جلسات موسيقي‌درماني صرفاً براي گروه آزمايش در هشت جلسهٔ نوددقيقه‌اي و هفته‌اي دو بار به‌مدت دو ماه براساس بستهٔ آموزشي گاردستروم و همكاران (۲۰۱۷) اجرا شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس تك‌متغيره، آزمون‌هاي خي‌دو و مقايسهٔ ميانگين‌هاي دو گروه مستقل در نرم‌افزار SSPS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداري آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، موسيقي‌درماني ميزان عملكرد جسماني (۰٫۰۰۱ p)، محدوديت نقش جسماني (۰٫۰۰۱ p)، سلامت عمومي (۰٫۰۴۴=p) و محدوديت در نقش رواني (۰٫۰۴۵=p) گروه آزمايش را درمقايسه با گروه گواه به‌طور معناداري ارتقا بخشيد و ميزان قصد مصرف (۰٫۰۰۱ p)، تقويت منفي (۰٫۰۰۱ p) و كنترل ادراك‌شده (۰٫۰۰۱ p) را در گروه آزمايش درمقايسه با گروه گواه به‌طور معناداري كاهش داد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، موسيقي‌درماني نقش مهمي در كاهش ولع مصرف و افزايش برخي از ابعاد كيفيت زندگي بيماران تحت درمان نگهدارنده با متادون دارد.