اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي بر دشواري در تنظيم هيجان و همجوشي شناختي بيماران ديابتي نوع دو

زمينه و هدف: ديابت نوع دو معضلي مهم براي سلامت است. ازاين‌رو، پژوهش حاضر، با هدف اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي بر دشواري در تنظيم هيجان و همجوشي شناختي بيماران ديابتي نوع دو انجام شد.روش‌بررسي: روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون دوگروهي (گروه آزمايش و گروه گواه) بود. جامعۀ آماري همۀ بيماران زن و مرد مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه‌‌‌كننده به مركز ديابت شهر كرج، در سه ماه اول سال ۱۳۹۷ بودند. براي جمع‌آوري داده‌ها، نمونه‌اي شامل سي نفر، به روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش مقياس دشواري در تنظيم هيجاني (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) و مقياس همجوشي شناختي (گيلاندرز و همكاران، ۲۰۱۴) بود. افراد در گروه آزمايش، در هشت جلسه، ذهن‌آگاهي تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هيچ درماني را دريافت كرد. براي تحليل داده، از نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۲ و آزمون تحليل كوواريانس تك‌متغيره و چندمتغيره استفاده شد. سطح معنا‌داري ۰٫۰۱ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: طبق نتايج، بين گروه آزمايش و گروه گواه، در متغيرهاي دشواري در تنظيم هيجان و همجوشي شناختي تفاوت معناداري وجود داشت (۰٫۰۰۱ p). همچنين اندازۀ اثر درمان ذهن‌آگاهي بر نمرۀ دشواري در تنظيم هيجان ۰٫۴۷۶ و همجوشي شناختي ۰٫۳۶۱ به دست آمد.  نتيجه‌گيري: براساس يافته‌ها نتيجه گرفته مي‌شود، درمان ذهن‌آگاهي در كاهش دشواري‌هاي تنظيم هيجان و همجوشي شناختي بيماران ديابتي نوع دو مؤثر است.