پيش‌بيني ناگويي هيجاني براساس سبك‌هاي مقابله‌اي در افراد مبتلا به وسواس فكري‌عملي

زمينه و هدف: مطالعات متعدد بيانگر سطوح بالاي ناگويي هيجاني در افراد مبتلا به وسواس فكري‌عملي است. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني ناگويي هيجاني براساس سبك‌هاي مقابله‌اي در افراد مبتلا به وسواس فكري‌عملي انجام شد.روش‌بررسي: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعهٔ پژوهش را تمامي بيماران مبتلا به وسواس فكري‌عملي مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي روان‌پزشكي شهر كرمان در سال ۹۸-۱۳۹۷ تشكيل دادند كه از اختلال وسواس در رنج بودند. از بين آن‌ها دويست نفر به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. برطبق فرمول m۵۰+۸=n از تاپاكينگ و همكاران (۲۰۰۷) و باتوجه به ريزش احتمالي برخي پرسش‌نامه‌ها و مخدوش‌بودن برخي از آن‌ها، حجم نمونه دويست نفر در نظر گرفته شد. در اين پژوهش با مراجعه به كلينيك‌هاي روان‌پزشكي، انتخاب نمونه‌ها به‌روش دردسترس از بين افرادي صورت گرفت كه توسط روان‌پزشك به‌عنوان افراد مبتلا به اختلال وسواس فكري‌عملي تشخيص داده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامهٔ سبك‌هاي مقابله‌اي (فولكمن و همكاران، ۱۹۸۶)، مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (بگبي و همكاران، ۱۹۹۴) و پرسش‌نامهٔ وسواسي فكري‌عملي مادزلي (هاجسون و راچمن، ۱۹۷۷) بود. تجزيه‌وتحليل داده‌ها ازطريق ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندمتغيره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ انجام گرفت. در تمامي آزمون‌ها سطح معناداري ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، جست‌وجوي حمايت اجتماعي (۰٫۱۶۲-=β، ۰٫۰۰۱ p)، مسئوليت‌پذيري (۰٫۳۴۵-=β، ۰٫۰۰۱ p)، حل مدبرانهٔ مسئله (۰٫۱۵۷-=β، ۰٫۰۰۱ p)، ارزيابي مجدد مثبت (۰٫۱۲۳-=β، ۰٫۰۰۱ p)، مقابلهٔ روياروگر (۰٫۱۲۳-=β، ۰٫۰۰۱ p)، دوري‌جويي (۰٫۱۱۸-=β، ۰٫۰۰۱ p)، خويشتن‌داري (۰٫۲۷۰-=β، ۰٫۰۰۱ p) و گريز-اجتناب (۰٫۲۵۹-=β، ۰٫۰۰۱ p)، نقش پيش‌بيني‌كننده در تبيين ناگويي هيجاني داشتند. ۸۵٫۴درصد از واريانس ناگويي هيجاني براساس سبك‌هاي مقابله‌اي و وسواس فكري‌عملي تبيين شد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود كه سبك‌هاي مقابله‌اي مسئله‌مدار و هيجان‌مدار مي‌توانند ناگويي هيجاني را در افراد مبتلا به وسواس پيش‌بيني كنند؛ بنابراين سبك‌هاي مقابله‌اي سهم معناداري در ناگويي هيجاني دارند.