بررسي اثربخشي آموزش گروهي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و نارسايي هيجاني مادران كودكان با ناتواني يادگيري خاص

زمينه و هدف: والدين با كودكان دچار ناتواني يادگيري خاص در فرايند رشد و تربيت فرزند خود با چالش‌هاي بسياري مواجه هستند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش گروهي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و نارسايي هيجاني مادران كودكان با ناتواني يادگيري خاص انجام شد. روش‌بررسي: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعۀ آماري پژوهش را تمامي مادران كودكان با ناتواني يادگيري خاص شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. تعداد سي مادر داوطلب واجد شرايط مراجعه‌كننده به مراكز اختلال يادگيري، به‌شيوهٔ نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌روش تصادفي ساده در گروه آزمايش و گروه گواه قرار گرفتند. درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد در ده جلسۀ ۴۵دقيقه‌اي به‌صورت يك جلسه در هفته به‌شكل گروهي براي گروه آزمايش اجرا شد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (بگبي و همكاران، ۱۹۹۴) و پرسش‌نامۀ انعطاف‌پذيري شناختي (دنيس و وندروال، ۲۰۱۰) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تي‌ مستقل در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار آماري SSPS نسخهٔ ۲۵ تحليل شدند.يافته‌ها: نتايج بيانگر تأثير آموزش گروهي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (۰٫۰۰۱ p) و كاهش نارسايي هيجاني (۰٫۰۰۱ p) مادران كودكان با ناتواني يادگيري خاص بود. اندازۀ اثر درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر تغييرات متغيرهاي انعطاف‌پذيري شناختي و نارسايي هيجاني در گروه آزمايش، به‌ترتيب برابر با ۰٫۴۷ و ۰٫۵۳ بود. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود، آموزش گروهي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر بهبود انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كاهش نارسايي هيجاني مادران كودكان با ناتواني يادگيري اثربخش است.