تأثير شدت خشكيدگي بر زادآوري و ويژگي‌هاي ريشه‌هاي هوايي درختان حرا (.Avicennia marina (Forssk.) Vierh) سيريك

مقدمه: زادآوري و ويژگي‌هاي ريشه‌هاي هوايي دو عامل مهم در سلامت و توسعۀ رويشگاه حرا است. در اين پژوهش چگونگي تغييرات زادآوري و ريشه‌هاي هوايي درختان حرا تحت تأثير شدت‌هاي مختلف عوامل مضر مؤثر بر خشكيدگي بررسي شد.مواد و روش‌ها: پس از جنگل‌گردشي در منطقۀ سيريك، مناطق دچار شدت‌هاي مختلف خشكيدگي زياد (50-30 درصد)، متوسط (30-15 درصد)، كم (15-0 درصد) و شاهد (صفر درصد) در درختان پلات، انتخاب و ده پلات 10 در10 متر (در هر شدت خشكيدگي) به‌صورت تصادفي در آنها پياده شد. در داخل پلات‌ها با پياده كردن ميكروپلات‌ها، اطلاعات مربوط به زادآوري و ريشه‌هاي هوايي برداشت و با استفاده از آناليز واريانس يكطرفه مقايسه شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تراكم ريشه‌هاي هوايي در فواصل مختلف از درخت، در تيمار شاهد بيشترين مقدار را داشت. همچنين ارتفاع ريشه‌هاي هوايي در تيمار شاهد با 10.84 سانتي‌متر به‌طور معني‌داري بيشتر از تيمارهاي ديگر بود. فاصلۀ ريشۀ كابلي (ريشه‌هاي افقي) تا سطح رسوب در تيمار خشكيدگي شديد كمترين مقدار (7.79 سانتي‌متر) را داشت. بيشترين مقادير مربوط به تراكم نهال (0.24 تعداد در متر مربع)، ارتفاع (27.55 سانتي‌متر) و تعداد برگ نهال‌ها (30.45) در تيمار شاهد بود. شايان ذكر است كه ميزان هدايت الكتريكي آب در تيمار خشكيدگي شديد با مقدار (µm.cm 34750) خشكيدگي متوسط (µm.cm 30392) خشكيدگي ضعيف (‌µm.cm25837) بدون خشكيدگي (µm.cm22065) بود.نتيجه‌گيري: خشكيدگي و پديدۀ زوال در جنگل‌هاي حرا به كاهش رويش و تراكم ريشه‌هاي هوايي منجر شد؛ بنابراين مديريت و كنترل بوم‌سازگان ماندابي حائز اهميت است.