نقش واسطه‌اي تاب‌آوري در ارتباط هوش معنوي با اضطراب ناشي از بحران كرونا در دانشجويان و فارغ‌التحصيلان دانشگاهي: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: هوش معنوي مي تواند به افزايش تاب آوري افراد در مواجهه با اضطراب ناشي از شيوع بيماري هاي ويروسي از قبيل كوويد-19 كمك كند. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف شناسايي ارتباط هوش معنوي با اضطراب ناشي از ويروس كرونا به‌عنوان يك بحران جهاني آسيب زا با ميانجي گري تاب آوري انجام گرديد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از دسته مطالعات توصيفي به روش همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان و فارغ التحصيلان دانشگاهي ساكن شهر تهران در زمان اوج شيوع و همه گيري سويه اوميكرون ويروس كرونا در سال 1401 بود كه از اين جامعه آماري، 442 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسش نامه هوش معنوي King (2008)، پرسش نامه تاب آوري Connor و Davidson (2003) و پرسش نامه اضطراب بيماري كرونا Alipour و همكاران (1398) بود. داده ها با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شد. يافته ها: مطابق يافته هاي پژوهش حاضر اثر مستقيم هوش معنوي بر تاب آوري (0.930=β، 0.001 P)، تاب آوري بر اضطراب كرونا (0.528-=β، 0.020=P) و هم چنين اثر غيرمستقيم هوش معنوي بر اضطراب كرونا با ميانجي گري متغير تاب آوري (0.491-=β، 0.021=P) در سطح معني داري 0.05 تأييد شد. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد هوش معنوي از عوامل مرتبط با تاب آوري و اضطراب كرونا است. بنابراين، پيشنهاد مي شود كه از اين مفهوم در جهت افزايش تاب آوري افراد و مقابله با اضطراب ناشي از اين ويروس و حتي ساير بيماري هاي واگيردار كه ممكن است در آينده مانند كوويد-19 شيوع پيدا كرده و ايجاد اضطراب كنند، در كارگاه هاي آموزشي و دستورالعمل هاي روان درماني استفاده شود.