تأثير برهم‌كنش تاريخ كاشت، مقادير نيتروژن و تراكم بوته بر ويژگي‌هاي ريشه‌چه‌هاي بذري و صفات كمي و كيفي بذر مونوژرم چغندرقند (Beta vulgaris)

به‌منظور بررسي برخي ويژگي‌هاي ريشه‌چه‌هاي بذري و خصوصيات كمي و كيفي بذر مونوژرم چغندرقند (رقم هيبريد پارس) تحت‌تأثير تاريخ كاشت، تراكم و مقادير نيتروژن، آزمايشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار در ايستگاه تحقيقات بذر اليت چغندرقند فيروزكوه طي دو سال 1391 و 1392 انجام شد. تاريخ كاشت در سطوح 10 و 30 تير و 19 مرداد در كرت‌هاي اصلي و تراكم بوته در سطوح 10، 20، 30 و 40 بوته در مترمربع و نيتروژن در سطوح 25 درصد كم‌تر از بهينه، بهينه و 25 درصد بيش‌تر از بهينه به‌صورت فاكتوريل در كرت‌هاي فرعي قرارگرفتند. افزايش تراكم در تاريخ‌هاي مختلف، موجب كاهش وزن ريشه‌چه‌ها و افزايش مصرف نيتروژن در تاريخ‌هاي مختلف موجب افزايش وزن متوسط ريشه‌چه‌هاي بذري گرديد. در سال دوم آزمايش، ريشه‌چه‌هاي بذري سيلو و بهاره‌ شده، در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار براي صفات كمي و كيفي بذر موردارزيابي قرارگرفتند. براي دستيابي به حداكثر عملكرد ريشه‌چه (12.24 تن در هكتار) كاشت 40 بوته در مترمربع در 10 تير و مصرف 25 درصد نيتروژن بيش‌تر از بهينه و هم‌چنين جهت رسيدن به بالاترين عملكرد بذر خام (122.31 گرم در بوته) و بذر قابل‌فروش (43.74 گرم در بوته) به‌ترتيب بوته‌هاي بذري حاصل از ريشه‌چه‌هاي 10 تير × تراكم 10 بوته در مترمربع × مصرف نيتروژن بهينه و 10 تير × تراكم 40 بوته در مترمربع × مصرف نيتروژن 25 درصد كم‌تر از بهينه براي مناطق نيمه‌خشك و سرد مانند فيروزكوه و هم‌چنين مناطق مشابه از نظر آب و هوايي توصيه مي‌شود.