تاثير شش هفته تمرين تناوبي شديد و كوركومين بر سطوح گلوكز و بيان ژن BMP 2 در عضله صاف عروقي موش‌هاي صحرايي نر ديابتي

مطالعه ي حاضر با هدف بررسي تاثير شش هفته تمرين تناوبي و مصرف كوركومين بر بيان ژن BMP2 در عضله صاف عروقي موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار انجام شد. در يك كارآزمايي تجربي تعداد 30 سر موش صحرايي نر ويستار به طور تصادفي به شش گروه (هر گروه 5 سر موش) كنترل، ديابت، سالم تمرين تناوبي، ديابت تمرين تناوبي، ديابت كوركومين و ديابت تمرين كوركومين تقسيم شدند. ديابت با تزريق درون صفاقي سم استرپتوزوتوسين (50 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم) القاء شد. تمرين تناوبي شامل 12 5 وهله كار شديد (75 تا 100 درصد بيشينه سرعت) 60 ثانيه اي با فواصل استراحت فعال 75 ثانيه اي شش روز در هفته به مدت شش هفته بود. كوركومين با دوز 50 ميلي گرم در كيلوگرم از وزن بدن به روش گاواژ به حيوانات خورانده شد. پس از شش هفته حيوانات بي هوش و نمونه‌هاي خوني از قلب آنها جمع آوري شد. داده ها با استفاده از آزمون آماري ANOVA و آزمون تعقيبي بن فروني تحليل شدند. القاء ديابت بيان ژنBMP2 در عضله صاف عروقي موش صحرايي نر را افزايش داد. تمرين تناوبي بيان ژن BMP2 عضله صاف عروقي موش مبتلا به ديابت را كاهش داد. شش هفته مصرف كوركومين بيان ژن BMP2 عضله صاف عروقي موش مبتلا به ديابت را كاهش داد. به طور كلي نتايج مطالعه ي حاضر نشان داد كه تمرين تناوبي و كوركومين، اختلالات ديابت ناشي از بيان ژن BMP2 و كلسيفيكاسيون و عوارض آن را بهبود مي دهند.