مطالعه تغييرات هيستولوژي و هيستومتري معده و روده موش‌هاي سوري نر مصرف كننده ي ميكروپلاستيك نانو استايرن

امروزه ميكروپلاستيك‌ها جزو مهم ترين آلودگي‌هاي محيط زيستي به شمار مي روند كه توجه دانشمندان را به خود جلب كرده است. اين ذرات پلاستيكي با بلعيده شدن توسط جانوران وارد زنجيره غذايي شده و سبب آسيب هاي جدي به انسان و جانوران مي‌شوند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر ميكروپلاستيك نانو ‌استايرني بر سيستم گوارش پستانداران مي‌باشد. موش‌ها به 3 گروه 6 تايي تقسيم بندي شدند: گروه كنترل كه يك مرتبه در روز 200 ميكروليتر آب مقطر به مدت 30 روز دريافت كرد. گروه اول كه يك مرتبه در روز 200 ميكروليتر نانو استايرن با دوز 0.1 ميلي گرم/كيلوگرم به مدت 30 روز دريافت كرد. گروه دوم كه يك مرتبه در روز 200 ميكروليتر نانو استايرن با دوز 0.5 ميلي گرم/كيلوگرم به مدت 30 روز دريافت كرد. روز بعد از آخرين گاواژ حيوان با كلروفرم بيهوش شد و نمونه هاي روده و معده جهت بررسي هاي بافتي در محلول فرمالين 10 درصد بافري تثبيت با روش رنگ آميزي هماتوكسيلين ائوزين رنگ آميزي شدند. براي تجزيه و تحليل آماري و مقايسه بين گروه‌ها از آزمون توكي استفاده شد. تمامي محاسبات با استفاده از نرم‌افزار Prism انجام شد و سطح معني‌دار آزمون‌ها ٠٥/٠ p در نظر گرفته شد. يافته هاي آماري نشان دهنده ي كاهش قطر زيرمخاط، تعداد سلول پوششي، سلول اپيتليوم در گروه آزمايشي 2 نسبت به گروه كنترل است. ارتفاع پرز روده و معده در گروه آزمايشي 2 نسبت به گروه كنترل افزايش نشان داد. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه اثرات نانو استايرن وابسته به غلظت مي‌باشد و هرچه غلظت افزايش پيدا كند اثرات مخرب تري بر روده و معده بر جاي خواهد گذاشت.