پاسخ سطوح برخي مايوكاين هاي پلاسما در مردان چاق به 12 هفته تمرينات مختلف مقاومتي

چاقي و بيماري‌هاي قلبي عروقي از عوامل اصلي مرگ ومير در دنيا مي‌باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرينات مقاومتي مختلف سنتي، دايره‌اي و تناوبي روي پروتئين ترشح اسيدي و غني از سيستئسن (SPARC) و فاكتور نروتروفيك مشتق شده از مغز (BDNF) در مردان چاق بود. براي اين منظور 44 مرد چاق داوطلب بعد از همگن سازي بر اساس ويژگي‌هاي فردي و به روش تصادفي به 4 گروه كنترل (11 نفر)، دايره اي (11 نفر)، سنتي (11 نفر) و تناوبي (11 نفر) تقسيم شدند. آزمودني ها 12 هفته تمرينات مقاومتي مختلف سنتي، دايره‌اي و تناوبي را به صورت هر هفته سه جلسه دادند. نمونه خوني قبل از اولين جلسه تمريني و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين گرفته شد و براي آناليز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بررسي تعييرات بين گروهي براي BDNF و SPARC نشان داد كه بين گروه ها اختلاف معني دار وجود دارد (0.001 p). نتايج آزمون بونفروني براي BDNF نشان داد كه بين كنترل با تناوبي (0.001 p ) و كنترل با دايره اي (0.001 p) و كنترل با سنتي (0.012p =) تفاوت معني‌داري مشاهده شد. همچنين بررسي تغييرات درون گروهي نشان داد كه مقادير BDNF در گروه‌هاي تمرين سنتي (0.008 =p)، گروه تمرين دايره‌اي (0.001 p) و گروه تمرين تناوبي (0.001 p) افزايش معني‌دار وجود دارد. نتايج آزمون بونفروني براي SPARC نشان داد كه بين گروه‌هاي كنترل با مقاومتي تناوبي (0.001 p )، كنترل با مقاومتي دايره ايي (0.001 p) تفاوت معني داري مشاهده شد. همچنين بررسي تغييرات درون گروهي نشان داد كه مقادير SPARC در گروه‌هاي تمرين سنتي (0.001 p)، گروه تمرين تناوبي (0.001 p) و گروه تمرين دايره‌اي (0.001 p) كاهش معني‌دار وجود دارد. در تحقيق حاضر، نشان داده شد كه 12 هفته تمرين مقاومتي سنتي، دايره‌اي و تناوبي منجر به افزايش سطوح پلاسمايي BDNF و كاهش سطوح پلاسمايي SPARC در مردان چاق شد. نتايج نشان داد تغييرات مطلوب در پروتكل‌هاي تمرين مقاومتي دايره اي و تناوبي بهتر از نوع سنتي بود.