تحليل عوامل مؤثر بر استفاده از دوچرخه‌هاي اشتراكي با استفاده از مدل لوجيت دوگانه (مطالعه موردي: شهر تهران)

وجود ترافيك در معابر شهري و افزايش آلودگي‌ هاي ناشي از سوخت وسايل نقليه موتوري، نياز به دوچرخه‌ و استفاده از سيستم دوچرخه‌هاي اشتراكي را دوچندان مي‌كند. دوچرخه‌هاي اشتراكي به‌عنوان يك وسيله نقليه غير موتوري با سازوكار ساده مي‌تواند يك راهكار مناسب در حل معماي ترافيك كلان‌شهرها باشد. پژوهش حاضر از طريق مدل‌سازي لوجيت دوگانه به تحليل تقاضاي سيستم حمل‌ و نقل دوچرخه‌هاي اشتراكي پرداخته است. تقاضاي شيوه‌ سفر دوچرخه‌هاي اشتراكي از طريق اهميت وجود دوچرخه‌هاي اشتراكي در دو زمان حال با زير‌ساخت فعلي و زمان آينده به‌عنوان شرايط ايده‌آل دوچرخه‌سواري و نيز درنظرگيري مشكلات و موانعي كه اين شيوه‌ سفر بر سر راه دارد، مدل‌سازي شده است. جهت جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌اي تهيه شد كه پس از توزيع و تكميل در سطح شهر تهران، 600 پاسخ معتبر به ­دست آمد و فرايند مدل‌سازي و تحليل آماري در نرم‌افزارهاي مربوطه انجام شد. در صورت وجود تقاضا براي دوچرخه‌هاي اشتراكي، ساخت و پرداخت مدل مناسب جهت تصميم‌گيري درست و سريع براي شناخت و بهبود مشكلات و موانع موجود حائز اهميت است. نتايج مدل‌سازي نشان مي‌دهد رفع مشكلاتي اعم از عدم وجود مسيرهاي ويژه دوچرخه، عدم ايمني كافي و نبود زيرساخت مناسب و رفع موانعي چون عدم پشتيباني مناسب، پايين بودن سطح فرهنگ دوچرخه‌سواري و فاصله زياد مبدأ و مقصد مي‌تواند تقاضاي سيستم دوچرخه‌هاي اشتراكي را تحت‌تأثير قرار دهد. علاوه بر اين، شرايط نامناسب آب‌وهوايي از ديگر مشكلات مهم و سطح فرهنگ‌ دوچرخه‌سواري از معنادارترين موانع استفاده از دوچرخه‌هاي اشتراكي است.