رابطه‌ي سبك رهبري اصيل سرپرستاران با رضايت شغلي پرستاران و كيفيت خدمات پرستاري مراكز آموزشي‌درماني دانشگاه علوم پزشكي همدان

سابقه و هدف: يكي از وجوه زندگي كاري پرستاران كه تحت تأثير سبك‌هاي مديريت سرپرستاران قرار مي‌گيرد، رضايت شغلي است كه مي‌تواند كيفيت خدمات پرستاري را تغيير دهد. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه‌ي سبك رهبري اصيل سرپرستاران با رضايت شغلي پرستاران و كيفيت خدمات پرستاري مراكز آموزشي‌درماني دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌اي توصيفي‌مقطعي از نوع هم‌بستگي است. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از نوع نسبتي، تعداد 295 نفر از پرستاران و 885 بيمار به‌عنوان نمونه‌ انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌‌هاي اطلاعات دموگرافيك، سبك رهبري اصيل والومبا، رضايت شغلي مينه‌سوتا و كيفيت خدمات سروكوال بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS  نسخه‌ي 24 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: سطح به‌كارگيري سبك رهبري اصيل توسط سرپرستاران، ميزان رضايت شغلي پرستاران و همچنين، كيفيت خدمات پرستاري به‌ترتيب، با ميانگين‌هاي 3.75، 3.45 و 3.83 در حد متوسط هستند. رابطه‌ي بين سبك رهبري اصيل سرپرستاران و رضايت شغلي پرستاران، سبك رهبري اصيل سرپرستاران و كيفت خدمات درك‌شده‌ي ارائه‌شده به‌وسيله‌ي پرستاران و رابطه‌ي رضايت شغلي پرستاران و كيفيت خدمات ارائه‌شده (درك‌شده) به‌وسيله‌ي آن‌ها به‌ترتيب با مقادير 0.002 = P و 0.104 =r= 0.115،rو0/001 = P و 0/001 P و 0.167 = r معنادار و ضعيف است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج ضعيف، اما معنادار بين متغير‌ها، مسئولان مي‌توانند در جهت ارتقاي رضايت شغلي و در پي آن، كيفيت خدمات پرستاري گام بردارند.