مقايسه تأثير توان‌بخشي شناختي، نوروفيدبك و تلفيق اين دو با يكديگر بر حافظه هيجاني و تنظيم هيجان در افرادِ دچار سكته مغزي

مقدمه: سكته مغزي يكي از شايع‌ترين و ناتوان‌كننده‌ترين بيماري‌هاي نورولوژيك در بالغين است. نقص حافظه هيجاني و تنظيم هيجان ويژگي بارز افراد دچار سكته مغزي است. بنابراين وجود يك روش درماني در دسترس و مقرون‌به‌صرفه مورد براي كاهش مشكلات افراد دچار سكته مغزي نياز است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تأثير توان‌بخشي شناختي، نوروفيدبك و تلفيق اين دو با يكديگر بر حافظه هيجاني و تنظيم هيجان در افراد دچار سكته مغزي انجام شده است. مواد و روش: پژوهش به‌صورت نيمه‌آزمايشي به اجرا درآمد. نمونه آماري شامل 45 نفر از بيماران دچار سكته مغزي تحت درمان در بيمارستان امام‌رضاي كرمانشاه بود كه با روش نمونه‌گيري هدفمندْ انتخاب و با امضاي فرم كتبي رضايت‌نامه آگاهانه از خود بيماران وارد مطالعه شدند و در سه گروه 15 نفره با روش تخصيص تصادفي ساده و به مدت 8 هفته تحت درمان توان‌بخشي شناختي، نوروفيدبك و تلفيق اين دو درمان قرار گرفتند. پيگيري دو ماهه نيز به عمل آمد. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه تنظيم هيجان گراس (2003) و آزمون حافظه هيجاني كهيل و مك گو (1995) بود و براي بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از تحليل واريانس آنواي دوعاملي آميخته و آزمون تعقيبي بون فروني با استفاده از نرم‌افزار SPSS  ويرايش 24 در سطم معناداري 05.0 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين نمره حافظه هيجاني (007.0=Sig، 3.339=F) و تنظيم هيجان (023.0=Sig، 833.5=F) در گروه‌هاي درمان در پس‌آزمون و پيگيري به‌طور معناداري افزايش داشته است و نتايج حاصل از مقايسه ميانگين‌هاي بين گروه‌ها نشان داد تلفيق درمان‌هاي توان‌بخشي شناختي و نوروفيدبك بر حافظه هيجاني و تنظيم هيجان نسبت به هريك از درمان‌ها به‌تنهايي اثربخشي بيشتري دارد (001 P). همچنين مقدار جزئي اتا مشخص كرد كه تقريباً 1.13 درصد از تغييرات در حافظه هيجاني و 7.21 درصد در تنظيم هيجان به‌وسيله درمان تلفيقي قابل‌تبيين است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده تلفيق دو روش درماني نوروفيدبك و توان‌بخشي شناختي مي‌تواند در بهبود حافظه هيجاني و تنظيم هيجان اثربخشي بهتر و ماندگارتري تا دو ماه پس از درمان داشته باشد.