اثر تمرين مقاومتي بر شاخص‌هاي رگ‌زايي در دانشجويان مرد كم تحرك

زمينه و هدف: آنژيوژنز فرآيندي سودمند است كه شبكه مويرگي را تقويت نموده و معمولا در پاسخ به تمرين بدني آغاز مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي تغييرات فاكتورهاي فيزيولوژيكي دخيل در رگ‌زايي در پاسخ به تمرين‌هاي دايره‌اي يا مقاومتي سنتي انجام شد.روش بررسي: 36 دانشجوي مرد كم‌تحرك سالم در حال تحصيل در دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي تهران (سن: 2.3±22.1 سال، قد: cm 172.7±5.1) به‌طور داوطلبانه وارد مطالعه شده و از آبان لغايت بهمن 1401 در پژوهش شركت كردند. داوطلبان به‌طور تصادفي در گروه تمرين‌هاي مقاومتي دايره‌اي (CRT) يا گروه تمرين قدرتي سنتي (RT) تقسيم شدند. گروه CRT به انجام تمرين چهار دور/ سه بار در هفته/ هشت هفته با شدت 55%-50 يك تكرار بيشينه (1RM) پرداخت (12=n). گروه RT نيز به انجام سه ست/ سه بار در هفته/ هشت هفته حركات يكسان با شدت 75% 1RM و به‌دنبال آن دو دقيقه استراحت بين ست‌ها پرداخت (12=n). گروه كنترل نيز هيچ فعاليتي نداشت (12=n). ميزان پاسخ فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF)، سطح پلاسمايي هورمون رشد (GH) و فاكتور رشد پايه فيبروبلاست (BFGF) اندازه‌گيري شد.يافته‌ها: هر دو پروتكل CRT و RT منجر به افزايش اين فاكتورها در پس آزمون نسبت به پيش‌آزمون شدند. افزون‌براين، ميزان VEGF و GH در پس آزمون به‌طور معناداري بيشتر از كنترل بود. نتايج نشانگر همبستگي قوي بين مقدار مطلق GH و VEGF به‌دنبال CRT و RT است.نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان داد كه CRT و RT ممكن است رگ‌زايي را از طريق افزايش VEGF، BFGF و GH افزايش دهند.