نظريه وحدت در منظومه فكري امام خميني(ره) با تكيه بر رهنمونها و آراء فرهنگي ايشان

موضوع اتحاد و وحدت در ميان جهان اسلام موضوع بسيار مهم و ضروري بوده است. چرا كه استعمارگران به دنبال اختلاف و تضعيف مسلمانان بوده و به شيوه هاي مختلف در پي محو اسلام و سلطه بر مسلمين و غارت اموال و منابع آنان بوده اند. حضرت امام خميني(ره) وحدت را عامل قدرت و تفرقه را موجب سستي پايه ديانت تلقي مي نمود و وحدت جهان اسلام براي ايشان همواره آرماني بزرگ تلقي مي شد؛ اما تحقق «وحدت» از ديدگاه ايشان نيازمند شرايط و ايجاد بسترهاي لازم است كه مهمترين و ضروري ترين آن، طراحي و ايجاد نظام فكري، فرهنگي و عقيدتي واحد و مشترك است و امام با مطرح نمودن اين نظام فكري به دنبال آن بود كه بر اساس آن، همبستگي معنوي و فرهنگي ميان جوامع اسلامي تقويت گردد. در اين مقاله سعي بر اين است تا ابتدا تعريفي از وحدت و عوامل زمينه ساز آن در منظومه فكري امام راحل مطرح گرديده سپس ضمن بررسي مفهوم استكبار به عنوان عامل اصلي ايجاد تفرقه بين جوامع اسلامي، با بهره گيري از روشي توصيفي- استنادي تأثير انديشه هاي فرهنگي امام قدس سره كه بازتابي از آراء فلسفي ايشان است؛ بر وحدت مسلمانان جهان تبيين گردد