روابط ساختاري كاركردهاي اجرايي با رفتارهاي پرخطر با نقش ميانجي گر راهبردهاي نظم جويي شناختي هيجان

زمينه: هرگونه رفتار پرخطر مي تواند آسيب هاي جدي و گاه غيرقابل جبراني براي فرد و خانواده به همراه داشته باشد. رفتار پرخطر اغلب در يك زمينه هيجاني رخ مي دهد، كاركردهايي و تنظيم هيجان نقش مهمي در تصميم گيري مرتبط با رفتار پرخطر ايفا مي كند. بنابراين شناسايي عوامل بادارنده و تسهيل كننده رفتارهاي پرخطر در گروه هاي مختلف يك ضرورت اجتناب ناپذير است. هدف: اين پژوهش با هدف روابط ساختاري كاركردهاي اجرايي با رفتارهاي پرخطر در زندانيان با توجه به نقش ميانجي راهبردهاي تنظيم هيجاني انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي كه به روش مدل سازي معادلات ساختاري انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي زندانيان شهر شيراز تشكيل دادند. نمونه پژوهش 409 نفر از زندانيان شهر شيراز بود كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه توانايي هاي شناختي (نجاتي، 1392)، راهبردهاي تنظيم هيجاني (گارنفسكي و همكاران، 2001)، مقياس رفتارهاي پرخطر جوانان (اسنو و همكاران، 2019) استفاده شد. جهت ارزيابي الگوي پيشنهادي از مدل سازي معادلات ساختاري با استفاده از AMOS ويراست 24 و SPSS 27 استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از ضريب همبستگي نشان داد كه بين كاركردهاي اجرايي و راهبردهاي سازگارانه تنظيم هيجاني با رفتارهاي مخاطره آميز رابطه منفي وجود دارد (0/05 ≥P). همچنين بين راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجاني با رفتارهاي پر خطر رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (0/05 ≥P). يافته ها حاكي از برازش مناسب الگوي پيشنهادي با داده هاست. نتايج حاصل از الگوي ساختاري نشان داد كه 19 درصد از واريانس راهبردهاي سازگارانه و 25 درصد از واريانس راهبردهاي ناسازگارانه توسط كاركردهاي اجرايي و 45 درصد از واريانس رفتارهاي پرخطر توسط كاركردهاي اجرايي و راهبردهاي سازگارانه و ناسازگارانه تنظيم هيجاني تبيين مي شود. نتيجه‌گيري: مي توان نتيجه گرفت كه رفتارهاي پرخطر متأثر از كاركردهاي شناختي و هيجاني مي باشد و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجاني نقش واسطه اي در اين رابطه دارد كه نياز به مداخلات روانشناختي دارد. نتايج ما نشان مي‌دهد كه درمان رفتارهاي پرخطر ممكن است با رويكردي ظريف كه تكانشگري بالا را لزوماً با تمايلات رفتاري پرخطر تركيب نمي‌كند مؤثرتر باشد