تدوين مدل ساختاري شادكامي مادران داراي فرزند با ناتواني هوشي ‌بر اساس سرمايه روانشناختي با ميانجي گري انعطاف‌پذيري شناختي

زمينه: تولد و حضور فرزند با ناتواني هوشي در خانواده ها انواع مختلفي از واكنش‌هاي عاطفي و شناختي را به دنبال خواهد داشت، لذا برخي از مادران اين كودكان تفكر انعطاف پذير ندارند و در نتيجه توان عملكرد در شرايط ناگوار برايشان سخت تر مي شود و نمي توانند در اين شرايط هيجانات خود را به خوبي مديريت كنند. همچنين اين مادران به دليل عدم داشتن سرمايه روانشناختي بالا دچار تنش هاي بيشتري مي شوند. هدف: هدف اين پژوهش تدوين مدل ساختاري شادكامي مادران داراي فرزند با ناتواني هوشي بر اساس سرمايه روانشناختي با ميانجي گري انعطاف‌پذيري شناختي بود. روش: روش مطالعه حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي به روش مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل مادران داراي فرزند با ناتواني هوشي بود كه در سازمان آموزش و پرورش استثنايي شهر تهران (مدارس استثنايي شهر تهران، سال تحصيلي 1401-1400) داراي پرونده مي باشند. حجم نمونه در پژوهش حاضر نيز با در نظر گرفتن احتمال اُفت نمونه‌ها ۳۰۰ نفر از شهر تهران، در نظر گرفته شد. روش نمونه گيري مورد استفاده نيز به صورت در دسترس بود. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي پرسشنامه شادكامي آكسفورد (آرجيل، 2005)، پرسشنامه سرمايه روانشناختي (لوتانز و همكاران، 2007)، پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي (دنيس و ونادروال، 2010) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي‌ همبستگي پيرسون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Amos نسخه 8 تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه شادكامي بر اساس سرمايه روانشناختي مادران داراي فرزند با ناتواني هوشي (از طريق انعطاف پذيري) تأثير غيرمستقيم دارد (0/000 =p). رابطه ي مذكور حدود 77 درصد از اثر سرمايه هاي روانشناختي بر شادكامي از طريق انعطاف پذيري تبيين شده است (0/020=p). نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد با توجه به اينكه مادران داراي فرزند با ناتواني هوشي در برخورد با مسائل و مشكلات انعطاف پذيري كمتري دارند و به سختي مي توانند مسائل و مشكلات را بپذيرند لذا بهتر است تحقيقات گسترده تر با نمونه هاي بيشتر در اين خانواده ها انجام شود.