مدل يابي آزار عاطفي بر اساس بلوغ عاطفي و تمايزيافتگي خود با نقش ميانجي صميميت زناشويي

زمينه: آزار عاطفي نوعي خشونت بين فردي است كه سبب از بين رفتن صميميت و جدايي زوجين را در پي دارد. فقدان صميمت زناشويي همراه با بلوغ عاطفي پايين ميل به آزار عاطفي در بين زوجين را افزايش خواهد داد. در مطالعات پيشين عوامل مؤثر بر آزار عاطفي مورد بررسي قرار گرفته است، اما مطالعه‌اي كه آزار عاطفي بر اساس بلوغ عاطفي و تمايزيافتگي خود با نقش ميانجي ‌گري صميميت زناشويي را در جامعه مورد پژوهش بررسي كند، يافت نشد. هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين الگوي روابط ساختاري آزار عاطفي بر اساس بلوغ عاطفي و تمايزيافتگي خود با نقش ميانجي‌ گري صميميت زناشويي بود. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي، از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر سنندج در سال 1401 بود كه از ميان آن‌ها 222 نفر از طريق روش نمونه‌ گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه آزار عاطفي (براهيمي، 2008)، پرسشنامه بلوغ عاطفي (سينگ و بهارگاوا،1991)، پرسشنامه تمايز يافتگي خود (اسكورن و فريدلندر، 1998) و پرسشنامه صميميت زناشويي (آسوده و تيموري،1387) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون، مدل ‌سازي معادلات ساختاري و الگوريتم حداقل مربعات جزئي 3-SMARTPLS و SPSS 23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ‌ها: نتايج حاكي از برازش مدل كلي پژوهش با داده ‌هاي تجربي بود. يافته‌ها نشان داد بلوغ عاطفي، تمايزيافتگي خود و صميميت زناشويي به صورت مستقيم قادر به پيش‌بيني آزار عاطفي هستند (0/001  P). هم‌ چنين، اثر غيرمستقيم بلوغ عاطفي (0/001 P) و تمايزيافتگي خود (0/001 P) با ميانجي‌ گري صميميت زناشويي بر آزار عاطفي معنادار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي بدست آمده در پژوهش حاضر كه بلوغ عاطفي پايين و تمايز يافتگي خود در بلند مدت سبب كاهش صميميت زناشويي مي‌شود و اين امر به مرور باعث ايجاد آزار عاطفي و بروز تعارض زناشويي در بين زوجين مي‌شود؛ لذا پيشنهاد مي‌شود براي كاهش آزار عاطفي از روش‌هاي آموزش بلوغ عاطفي و صميمت زناشويي استفاده كرد و توجه بيشتر مراكز مشاوره و روان درماني به اين متغير‌ها در پيش‌بيني آزار عاطفي زوجين ضروري به نظر مي‌رسد.