مدل يابي معادلات ساختاري رابطه آسيب هاي دوران كودكي با ويژگي هاي تاريك شخصيت با نقش ميانجي خودتنظيمي، ذهني سازي و سبك هاي دلبستگي

زمينه: در صورت عدم كفايت و ناشايستگي والدين، مسائل و مشكلاتي از جمله كودك آزاري توسط آن ها و يا اطرافيان رخ مي دهد؛ كودك آزاري يكي از معضلات بزرگ اجتماعي است كه تمام جوامع، چه پيشرفته و چه در حال توسعه را در بر مي گيرد به طوري كه سلامت و آسايش كودك آسيب ديده، به خطر مي افتد. هدف: مقاله حاضر با هدف تعيين برازش مدل پيش‌بيني ويژگي هاي تاريك شخصيت بر اساس آسيب هاي دوران كودكي با نقش واسطه ا‌ي خودتنظيمي، ذهني سازي و سبك هاي دلبستگي، مدنظر قرار گرفته است. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود و باتوجه به اهداف از روش مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) نيز بهره گرفته شد كه بر اساس فرمول كلاين 147، 400 نفر در نظر گرفته ‌شد. همچنين به صورت تفكيكي از پرسشنامه هاي صفات تاريك شخصيت (جانسون و وبستر، 2010)، خودتنظيمي ميلر و براون (1999)، سبك دلبستگي بزرگسالان كولينز و ريد، (1990)، ذهني‌ سازي يا عملكرد بازتابي فوناگي و همكاران (2016)، تروماي دوران كودكي (CTQ) توسط برنستاين، استين، نيوكمپ، والكر، پوگ و همكاران (2003) جهت تنظيم مدل بهره گرفته شده است. در اين پژوهش جهت تجزيه و تحليل داده ها ازآماره هاي توصيفي ميانگين، انحراف معيار، كجي و كشيدگي و آمار استنباطي همبستگي، رگرسيون و مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه مسير مستقيم آسيب دوران كودكي به صفات تاريك شخصيت معنادار نبود، اما همه مسيرهاي غيرمستقيم معنادار به دست آمد، كه حاكي از تأييد ميانجي گري سه متغير خودتنظيمي، ذهني سازي و سبك دلبستگي بود (0/05  p). نتيجه‌ گيري: باتوجه به نتايج اين مطالعه توصيه مي گردد متخصصان حوزه روانشناسي به آموزش و پرورش مادران در جهت بهبود توانمندي هاي شكل دهي سبك دلبستگي ايمن در كودكان شان بپردازند. متخصصان حوزه روانشناسي باليني و درمانگران جهت بهبود نشانگان به ابعاد ذهني سازي و خودتنظيمي مراجعان داراي صفات تاريك شخصيت توجه ويژه اي داشته باشند