شناسايي كيفي عوامل مرتبط با سوگواري در سوگواران كوويد-19

زمينه: بيماري كوويد-19 شوك مرگ و مير را در سراسر جهان ايجاد كرده است. پيامدهاي ناشي از همه‌گيري كوويد-19 مي‌تواند منجر به سوگ پيچيده و طولاني مدت در تعداد زيادي از افراد جامعه شود. در مطالعات پيشين، تجربۀ زيستۀ سوگ در بافت خانواده كمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، به ويژه در مورد شناسايي عوامل مرتبط با سوگ در سوگواران كوويد-19 شكاف پژوهشي وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مرتبط با سوگواري در سوگواران كوويد- 19 انجام شد. روش: اين مطالعه با رويكرد كيفي و با استفاده از روش پديدارشناسي انجام شد. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمامي زنان ساكن در شهر تهران بود كه يكي از بستگان درجۀ يك (شامل خواهر، برادر، والدين و يا همسر) خود را در اثر ابتلا به بيماري كوويد-19 از دست داده بودند. طي اين مطالعه، با بهره‌گيري از نمونه‌گيري هدفمند، 25 زن از خردادماه سال 1400 تا مهرماه سال 1401 مورد مصاحبۀ عميق نيمه ساختاريافته قرار گرفتند. مصاحبه‌هاي انجام شده نيز در شش مرحله با استفاده از روش تحليل مضمون براون و كلارك (2006) تحليل شدند. يافته ها: تحليل داده‌هاي اين پژوهش منجر به شناسايي 236 كد اوليه، 22 درون مايه فرعي، 22 درون مايه و 6 درون مايه سايباني (سوگواري ناقص، راهكارهاي مقابله‌اي، سوگ چندوجهي، سبك دلبستگي، تغيير هويت و معناي مرگ) شد. نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد كه عوامل مرتبط با سوگواري در سوگواران كوويد-19 با سوگواري‌هاي عادي متفاوت است، لذا پيشنهاد مي‌شود روان‌شناسان متخصص سوگ از مضامين شناسايي شده در مطالعۀ حاضر جهت ساخت پروتكل‌هاي درماني مرتبط با درمان سوگ در زنان استفاده كنند.