تاثير تدريس مشاركتي بر درگيري تحصيلي دانش آموزان پسر پايه ششم در درس علوم تجربي منطقه 14 تهران در مقايسه با تدريس سنتي

درگيري تحصيلي از عوامل مهم جهت تعيين  شكست يا پيشرفت  دانش آموزان در مدارس مي باشد و از طرفي روش هاي تدريس نيز مي تواند بر اين مورد تاثير گذار باشد و ميزان درگيري تحصيلي را تحت الشعاع خود قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير روش تدريس مشاركتي بر درگيري تحصيلي است. اين پژوهش كمي و از نوع آزمايشي بوده  و نمونه به صورت تصادفي ساده به حجم 60 نفر از دانش آموزان پسر پايه ششم منطقه 14 شهر تهران انتخاب گرديده كه در دو گروه مشاركتي و سنتي به مدت 4 هفته آموزش ديده اند. بعد از مقايسه پيش آزمون و پس آزمون به وسيله پرسشنامه درگيري تحصيلي در اين دو گروه و انجام آزمون تحليل كواريانس براي بررسي اثر پيش آزمون كه سطح معناداري آن مورد تاييد بوده است. و از آزمون هاي T پيوسته و  گروه هاي مستقل جهت مقايسه هر دو گروه استفاده شده كه در نتيجه مشخص شد تفاوت معناداري بين دانش آموزاني كه با روش مشاركتي آموزش ديده اند نسبت به دانش آموزاني كه به روش سنتي آموزش ديده اند وجود دارد