تحليل هرمنوتيك؛ روش‌شناسي مبنايي ارتقاءاعتبار و ارزش علوم انساني

هرمنوتيك به عنوان يكي از روش‌هاي تحقيق كيفي و تفسير متون، يا همان علم تأويل، شيوه‌اي است كه به دنبال كشف رمزها و معناي نهفته در متون است به عبارتي ديگر، خوانش و نظريه‌ي مهم گفتمان‌ها در ارتباط با تفسير متن است يعني هنر گفتمان‌هايي همچون زبان، متون و توضيح معناي اين گفتمان‌هاست. هدف اين روش باز نمايي و باز تجربه‌اي از فرايند خلاق قصد نويسنده، از طريق قاعده‌مند كردن روش‌ها و تكنيك‌هاي تفسيري؛ جلوگيري از بد فهمي و سوء فهم؛ و دست يافتن به درجه‌اي از فهم كه درست‌تر از بقيه و نزديك‌تر به خواسته‌ي آفريننده اثراست كه كاربرد زيادي در پژوهش‌هاي علوم انساني، بويژه علوم رفتاري دارد. در اين مقاله با استفاده از رويكرد فرا تحليل كه نوعي پژوهش درباره‌ي پژوهش‌هاي نشر يافته است و با تركيب مقالات منتشره، ابتدا واژه‌شناسي پژوهش هرمنوتيك و سپس مباني فلسفي، تاريخچه‌ي پيدايش، تعاريف آن بيان شده، در ادامه به مقايسه‌ي آن با ساير روش‌ها، وجوه تمايز و انتقادات وارده به آن پرداخته شده است