مباني قرآن‌شناختي مرجعيت علمي قرآن در كلام و فلسفه اسلامي

از مسائل مهم در مرجعيت علمي قرآن، به‌معناي اثرگذاري آن در يك حوزه دانشي، بررسي مباني آن است. مراد از «مباني مرجعيت علمي قرآن»، آن دسته آموزه‌ها و قضايايي در حوزه‌هاي مختلفي نظير انسان‌شناسي، معرفت‌شناسي، علوم قرآن و... است كه اثبات و پذيرش مرجعيت علمي قرآن بر آنها استوار است؛ به‌گونه‌اي كه انكار آنها به انكار مرجعيت علمي قرآن انجاميده و آن را بي‌اعتبار مي‌سازد. اين مقاله با روش توصيفي-تحليلي، به بررسي مباني قرآن‌شناختي مرجعيت علمي قرآن در كلام و فلسفه اسلامي پرداخته و به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه پذيرش مرجعيت علمي قرآن در عرصه كلام و فلسفه اسلامي بر چه باورهايي درباره خود قرآن استوار است.بر اساس يافته‌ها و دستاوردهاي اين پژوهش، مباني قرآن‌شناختي مرجعيت علمي قرآن، در دو دسته مباني ناظر به وجود و حقيقت قرآن نظير اصالت و حقانيت، حيات، جاودانگي و جهان­شمولي، جامعيت و قلمرو مشترك، ساختار چندمعنايي قرآن؛ و مباني ناظر به زبان و معرفت قرآن نظير فهم‌پذيري و تفسير، معرفت‌بخشي و واقع‌نمايي، جواز و اعتبار معرفت عقلي و فلسفي قرآن جاي گرفته و اثبات مي‌شوند.