تاثير سياست هاي كارآفريني دولت بر نوآوري در ايران

اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت، توصيفي پيمايشي مي باشد. در اين پژوهش كمّي، از تكنيك‌ پرسشنامه براي جمع آوري داده ها استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش مالكان/مديران كسب و كارهار در ايران مي‌باشد. ابزار تجزيه‌وتحليل داده هاي اين پژوهش، نرم‌افزار آماري SPSS و نرم‌افزار مدل سازي AMOS مي‌باشد. منبع گردآوري اطلاعات‌ پژوهش گزارش جهاني و پايگاه داده وب سايت ديده بان جهاني كارآفريني بوده است. به‌منظور ارزيابي داده‌ها از مدل رگرسيوني خطي استفاده شده است. ديده‌بان جهاني كارآفريني، سياست‌هاي دولت درباره كارآفريني را به كمك دو زيرمؤلفه سياست‌هاي حمايتي و مرتبط با كسب‌وكارها، و سياست‌هاي دولتي مرتبط با ماليات، عوارض و كاهش ديوان‌سالاري (بروكراسي) اندازه گيري مي نمايد. طبق يافته‌ها، سياست هاي كارآفريني دولت در ايران، تاثير معنادار و مثبتي بر نوآوري داشته است و مولفه ريسك پذيري (ترس از شكست) نقش ميانجي را در اين رابطه ايفا نموده است. بنابراين، در شرايط كنوني اقتصادي در ايران، توجه به سياست ها و رفتارهاي اجرايي دولت، براي توسعه فعاليت هاي نوآورانه و تقويت شايستگي هاي كارآفرينانه، بيش از پيش مي بايست مورد توجه قرار گيرد.