تحليل گفتمان روش‌هاي زباني ادبي در مرزبندي ميان خود و ديگري در «دمي علي كفي» اثر سميح القاسم

اين پژوهش به بررسي نقش و روش‌هاي عناصر زباني در نمايش هويت خودي و مرزبندي خود با ديگري در شعر سميح القاسم در كتاب «دمي علي كفي» پرداخته است. «دمي علي كفي»، مجموعه‌اي از اشعار پايداري سميح است كه او در آن تلاش كرده‌است از طريق شعر، به دفاع از وطن و هموطنان خود بپردازد؛ وطني كه خاك آن ميراث اجدادي يك ملت است و به سبب سستي يا خيانت سردمداران وقت به اشغال بيگانگان درآمده است. شاعر در اين اثر، شعر را سلاحي مي‌بيند كه بايد با آن به دفاع از مظلوم و مبارزه با ظالم پرداخت. پژوهش پيش‌رو درصدد است با بررسي روش‌هاي ادبي و زباني بكارگرفته شده در شعر، نحوه مرزبندي ميان خود و ديگري در اين اثر را تحليل و بررسي كند و به اين سؤال پاسخ دهد كه عناصر ادبي و زباني از چه طريق در مرزبندي طرف خودي با بيگانه نقش ايفا كرده‌اند؟ و به اين نتيجه مي رسد كه روش‌هايي چون تكرار و چرخش ضمير، نقش اساسي در معرفي هويت فلسطيني و ايجاد مرز ميان خود و ديگري داشته است.